Test | Rocky Mountain Solo C50: het avontuur lonkt

Rocky Mountain heeft een rijke geschiedenis en is ongetwijfeld een van de meest iconische merken in de mountainbikescene. We kennen het merk dus vooral van zijn mountainbikes en XC-bolides. In het verleden hebben er ook racefietsen in de catalogus van het merk gestaan en dat onder de naam ‘Solo’. Deze modelnaam bestaat nog steeds, maar verwijst nu naar een gravelmodel van het Canadese merk, dat de fietsen die uitsluitend bedoeld zijn voor asfalt trouwens volledig heeft opgegeven.

De eerste Rocky Mountain Solo voor gravel verscheen in 2018 en werd in het voorjaar van 2023 volledig herzien, met grotere ambities. Het nieuwe gamma bestaat uit twee families: één met een aluminium frame en één met een carbon frame. Het is deze laatste versie die we mochten testen.

Frame

Voor 2023 was de Solo enkel verkrijgbaar in aluminium, maar het nieuwe model is nu ook verkrijgbaar in een carbon versie. Voor deze laatste werd er veel werk verricht aan de zitbuis, met een groot afgevlakt deel net boven het bottom bracket. Ondanks deze vorm kan er een voorderailleur en een dubbel kettingblad gemonteerd worden, ook al heeft Rocky Mountain alle modellen standaard uitgerust met een enkel kettingblad. Op deze nieuwste generatie werd gekozen voor een zadelpen met een diameter van 27,2 mm met het idee om meer comfort te bieden.

De verbinding tussen de staande achtervork en de zitbuis werd lager geplaatst om de trillingen beter te filteren en wat meer flex te kunnen bieden. De zoektocht naar meer comfort en de veelzijdige mogelijkheden voor de aandrijving zijn enkele van de punten die aantonen dat Rocky Mountain zijn fiets heeft willen positioneren als ontworpen voor avontuur en lange uitstapjes, en niet als een machine die gericht is op pure prestaties in gravelraces met UCI-status.

Dit is ook te merken aan de talrijke bevestigingspunten, zowel op het frame als op de vork. In totaal zitten er maar liefst twaalf op het frame en zes op de vork, zodat je allerlei soorten bagage en bidonhouders of accessoires kunt bevestigen. Het frame heeft ook een relatief kleine hellingshoek, waardoor er veel ruimte vrijkomt in de voorste driehoek om bagage te vervoeren.

Het frame is ontworpen voor 700*40- of 650*2.2″-banden. Deze laatste optie hebben we niet getest, maar we merkten op dat er bij 700*40-banden nog voldoende ruimte overbleef in de liggende en staande achtervork om bredere banden te monteren, mede doordat Rocky Mountain communiceert over de maximaal acceptabele maat bij montage met spatborden, waarvoor ook bevestigingspunten in het frame zijn voorzien.

Voor de rest is het frame vrij klassiek met een interne kabelgeleiding via openingen die aan weerszijden van de onderbuis zijn geboord, en niet rechtstreeks via het balhoofd zoals we steeds vaker zien. Er is ruimte om een kabel voor een ​​dropper post toe te voegen en het frame is ook Di2-compatibel. Net als het frame is de vork volledig van carbon en wordt de remklauw bevestigd via een Post Mount dropout (terwijl we aan de achterzijde een Flat Mount zien).

Geometrie

De geometrie van de nieuwe Solo is vrij klassiek, maar geheel in lijn met hedendaagse gravelbikes. Rocky Mountain kiest nog steeds voor een zeer korte liggende achtervork van 425 mm en de Solo wordt aangeboden in 5 maten, van XS tot XL.

Onderdelen

Voor onze test kregen we de Rocky Mountain Solo 50 toegestuurd, het instapmodel met het carbon frame. Verwacht dus geen luxe componenten.

Een mechanische Sram Rival 1×11 met een 10/42 cassette en 42t-kettingblad zorgt voor de aandrijving. Niets geks, zoals we al zeiden, maar deze doet zijn werk prima.

Ook de remmen dragen de stempel Sram Rival met zowel vooraan als achteraan remschijven van 160 mm. Hier hebben we wel iets om over te klagen, omdat de remkracht naar onze smaak een beetje krap is en het gevoel van de hendels niet zo overtuigend is als bij Shimano.

De wielen bestaan ​​uit generieke naven met ringlagers gecombineerd met tubeless compatibele WTB ST Light i23 TCS-velgen. Deze vrij lage velgen met een goede breedte (23 mm) zijn veelbelovend, maar helaas is het paar wielen behoorlijk zwaar (bijna 2 kg). De banden komen ook van WTB met het Venture-model in een breedte van 40 mm.

De zadelpen is van aluminium, net als de cockpit. Deze componenten zijn zeer goed gemaakt en we hebben de vorm van het stuur enorm gewaardeerd (reach van 70 mm, drop van 120 mm en flare van 18° voor een breedte van 460 mm). Het is altijd een genot om op een WTB Silverado-zadel te rijden, al blijft dit een zeer persoonlijke kwestie.

Op de weegschaal klokte onze Rocky Mountain Solo C50 in maat L af op 9,8 kg, zonder pedalen, maar met twee bidonhouders. Een hoog gewicht, maar nog steeds gemiddeld voor carbon gravelbikes uit het middensegment. We zien ook dat er nog aanzienlijke ruimte is voor verbeteringen op onderdelen zoals de wielen, die we later kunnen upgraden.

Versies en prijzen

De aluminium versies beginnen onder de € 2.000, maar je moet op € 3.900 rekenen voor het hier geteste carbon instapmodel. De Solo C70 kost € 5.100 met een elektronische Sram Rival XPLR AXS-aandrijving en aluminium Easton-wielen. De C90 krijgt carbon wielen en een Sram Force XPLR AXS-aandrijving voor een prijs van € 6.700, wat redelijk goed geplaatst is vergeleken met de concurrentie.

Rocky Mountain Solo: de terreintest

Met bijna 10 kg op de weegschaal is deze Rocky Mountain Solo geen vedergewicht. Rocky Mountain positioneert de Solo in zijn communicatie meer in een ‘avontuurlijke’ niche en we hadden dan ook geen overdreven verwachtingen qua prestaties, maar we waren wel benieuwd wat het op het terrein zou opleveren. Al snel waren we zeer aangenaam verrast: de fiets is erg dynamisch! Hij biedt een geweldig reactievermogen bij het accelereren.

Nochtans voelen we duidelijk dat de originele wielen zwaar zijn en dat ze de machine duidelijk benadelen. Maar het frame is zo’n bommetje dat het dit ruimschoots compenseert. Om zeker te zijn hebben we carbon Prymahl-wielen onder de Solo gemonteerd en daardoor transformeerde hij in een fiets die op rollende stukken een reactievermogen en prestaties levert die doen denken aan zeer goede racefietsen.

Voor de rest klopt de uitrusting van dit carbon instapmodel volledig. Afgezien van de Sram Rival-remmen die te weinig bijtkracht hebben, leek alles ons geschikt voor intensief gebruik. Het kan daarom een ​​goed plan zijn om te kiezen voor de hier geteste Solo 50 en tegelijkertijd op korte of middellange termijn een upgrade van de wielen te plannen, in plaats van richting de 70- of 90-versies te gaan, die aanzienlijk duurder zijn.

Een ander punt waarin de Rocky Mountain Solo uitblinkt, is het filteren van kleine trillingen, tenminste als je zit. De zadelpen is van aluminium en niet echt flexibel, maar het platte gedeelte op het frame onderaan de zitbuis speelt goed zijn rol. We voelen de flex in de fiets, wat absoluut niet storend is tijdens het trappen maar effectief is in het bieden van comfort tijdens lange ritten. Met goede wielen profiteer je wederom veel meer van deze eigenschap. Zelfs met de Prymahl-wielen, die een hoog profiel hebben, voelden we een vrij duidelijke verbetering vergeleken met de originele wielen.

Kleine verrassing als je op de pedalen gaat staan ​​en/of echt ruige stukken aanpakt: de Solo blijkt dan veeleisender en je voelt veel minder dat de schokken gefilterd worden. Hieruit blijkt dat het werk van Rocky Mountain zich vooral concentreerde op de buiging van de zitbuis, maar minder op die van de liggende achtervork. Dat is een beetje jammer, want we hadden van Rocky Mountain een gravelbike verwacht die zeer comfortabel zou zijn op technische afdalingen, maar de Solo heeft wat aandacht en behendigheid nodig om getemd te worden.

Het is echter helemaal geen slechte daler. De houding is goed voor het vertrouwen en de voorkant is precies, zodat je de fiets gemakkelijk kunt plaatsen waar je hem hebben wilt. Alleen de kleine stuiters van het achterwiel verstoren de stabiliteit die anders uitstekend had kunnen zijn. Rocky Mountain heeft zijn fiets ontworpen om royaal beladen te worden met bagage, wat een reeks versterkingen aan het frame oplegde die de algehele stijfheid vergrootten, wat voelbaar is als je er “leeg” op rijdt en je geen al te beste piloot bent.

Ook op singletracks met veel richtingsveranderingen hebben we erg genoten van de Solo. Zelfs in maat L vonden onze testers onder de 180 cm hem erg wendbaar en erg prettig om mee te rijden, vooral als de ondergrond niet te ruw is en je het grootste deel van de tijd in het zadel kunt blijven zitten. Hij vindt het ook niet erg om een ​​paar kleine sprongetjes te maken om obstakels te overwinnen! Daar vinden we het DNA van Rocky Mountain terug! Alleen banden met een te hard karkas en rubber benadelen de grip en zorgen er soms voor dat je niet zoveel kunt aanvallen als je zou willen. Het is duidelijk dat een upgrade van het onderstel echt nodig is bij deze Solo 50, ook al betekent dit dat dit in fasen moet gebeuren (eerst de banden, dan de wielen).

Verdict

De Rocky Mountain Solo is gebouwd voor avontuur, maar vertoont met een zeer dynamisch frame nog steeds een sportief temperament. Hij is dankzij het uitstekende zitcomfort zeer comfortabel tijdens lange tochten, maar hij weet ook speels te zijn in smallere en bochtige stukken. Aan de andere kant hadden we een toleranter frame verwacht als je op de pedalen staat in meer technische afdalingen, en de wielen onder dit carbon instapmodel zijn echt heel basic om maximaal te profiteren van de kwaliteiten van het frame. Een upgrade van de wielen en banden zou liefhebbers van lange afstanden die op zoek zijn naar een fiets die zowel snel als leuk is om op singletracks te rijden, tevreden moeten stellen.

Meer info via https://intl.bikes.com/collections/solo