Test | Santa Cruz Blur CC: fun op een volbloed racebike - Santa Cruz Blur CC: de terreintest

Santa Cruz Blur CC: de terreintest

Terug naar Californië. Waar je bij Californië heerlijke zomerse temperaturen en droge trails verwacht, waande Vojo zich tijdens de eerste kennismaking eerder in Schotland dan in Californië (ziehier onze eerste test: www.vojomag.nl/eerste-test-santa-cruz-blur-cc-een-xc-fully-met-een-rasinstinct). Dus kregen we de Santa Cruz Blur CC opnieuw mee. Ardennenmarathons en pittige Ardennentrails vormden het voorgerecht. Voor de echte hoofdschotel trokken we richting Zwitserland. Daar reden we het volledige parkoers van de Stoneman Glaciara Challenge. Alsof dat niet voldoende was, gingen we vervolgens in Grächen het parkoers voor het volgende wereldkampioenschap mountainbike marathon alvast verkennen. Wie vertrouwd is met de trails rond Grächen, Aletsch-arena en Bettmeralp weet dat dit puur en echt mountainbike terrein is. Technische trails waar zowel bike als biker danig op de proef werden gesteld. Ach ja, de Blur CC was prima in zijn nopjes. De biker ook, overigens.

Sneller, harder, langer… de Blur CC is een beest van een racebike. Eentje waarmee je je het snot voor de ogen, het melkzuur in de benen en het hart naar ongezond hoge waarden trapt. Dat een full suspension met slechts 100 millimeter veerweg en een gewicht van om en bij de tien kilogram bijzonder hard accelereert en als een bezetene de berg opraast, mag niet meteen verwonderlijk genoemd worden. De combinatie van een licht en stijf frame samen met de uitermate efficiënte VPP-ophanging maken van de Santa Cruz Blur CC een puur genot om loeihard mee te gaan knallen. Duw je op de pedalen, dan reageert de Blur CC ogenblikkelijk.

Pittige trails verorberen is een puur genot op de Blur CC. Hoe moeilijker het terrein wordt, hoe meer zin de Blur erin lijkt te hebben. Waar we twijfel bij hebben, is de remote lockout van de demper en dan met name of die niet gewoon overbodig is. Natuurlijk wordt de achterkant stijver en stugger wanneer je de demper blokkeert, maar het hele VPP-systeem en de tuning van de demper zijn zo fijngevoelig dat de nood aan een geblokkeerde demper op deze Blur CC niet helemaal noodzakelijk is. Wat we liever hadden gezien, was een Medium-stand. Santa Cruz had misschien beter geopteerd voor de montage van een Fox Float DPS met drie posities: Open, Medium en Firm. In Firm is je demper helemaal gesloten, in Open helemaal open, terwijl de Medium-stand de demper halfopen zet. Nu is het toch iets te vaak aan of af, wat ertoe leidt dat wij bijna constant met de demper geopend reden. Enkel in lange beklimmingen of op de weg, blokkeerden wij de demper. Zodra we het terrein ingingen, bleef de demper openstaan.

Wij rijden met 25% sag op de Blur en daarmee rijdt de fiets zo efficiënt, heeft hij zo weinig last van negatieve invloeden van het trappen en kent hij amper bottoming out. Als extraatje blijft hij heerlijk soepel en comfortabel reageren op kleine oneffenheden aan het begin van de veerweg. 

‘Vinnig stuurgedrag’, schreven we vorige keer. Daar nemen we niets van terug. Je kijkt naar een bocht en de Blur heeft reeds zin om er door te scheuren. De achterdriehoek voelt heerlijk stijf aan en eender hoe hard je doorheen de bocht gaat, de grip blijft optimaal. Hoe meer bochten, hoe liever, lijkt de Blur wel te denken. De Blur lijkt er helemaal op te kicken om in bochten gesmeten te worden en om over ruiger terrein dan je op een crosscountry-bike zou mogen doen, te vliegen.

Onze gidsen in Zwitserland reden rond op ‘big bikes’, onze fotograaf op een 140 millimeter trailbike. Die 100 millimeter veerweg, kleine schijven en het ontbreken van een dropper post boezemden ons aanvankelijk toch wat angst in. Geheel onterecht. Zelden zoveel pret beleefd aan boord van een 100 millimeter crosscountry-bike dan op deze Blur CC, zelden ook zo hard door switchbacks of over technisch moeilijk terrein gedenderd als op dit beest. Uiteraard moet je alles in de juiste context plaatsen, het is en blijft slechts 100 millimeter veerweg.

De handelbaarheid is uitstekend, de respons is snel zonder nerveus te worden. Geometrie en een laag gewicht maken veel crosscountry-bikes nerveus en soms zelfs gevaarlijk op ruige afdalingen. De Blur daarentegen gaat hard en scherp zonder dat je het in je broek doet van de schrik. 

Verdict

Santa Cruz is helemaal terug op het crosscountry-strijdperk. We hebben (met uitzondering van een urenlange en vervelend steile klim waar dat 34-tands voorblad ons martelde) van elke seconde aan boord van de Santa Cruz Blur CC genoten. De tijd dat een crosscountry- of marathonbike alleen maar licht en snel moest zijn, ligt al even achter ons. Een moderne XC-bike moet ook gewoon in staat zijn pijlsnel af te dalen en als gek over technisch en ruig terrein te razen. Meer zelfs, ook op een crosscountry-bike mag je pret hebben, het hoeft niet alleen maar lijden en afzien te betekenen. De Santa Cruz Blur CC is snel en speels tegelijkertijd. Maar vergis je niet, het is en blijft een volbloed racebike. Het feit dat je er ook fun op kan hebben, maakt er niet zonder meer zomaar een trailbike van. Mocht er iemand geïnteresseerd zijn in deelname aan het WK Marathon van volgend jaar of eigenlijk eender welke andere marathon of XC-race over technisch terrein, dan zou de Santa Cruz Blur CC wel eens jouw ideale en speelse kameraad kunnen zijn.

Wil je onze bevindingen van vandaag eens toetsen aan die van onze eerste korte test in Californië, dat kan via deze link: www.vojomag.nl/eerste-test-santa-cruz-blur-cc-een-xc-fully-met-een-rasinstinct.

Meer info op www.santacruzbicycles.com

[summary