Test | Scott Addict Gravel 10: een gravelbike die hard wil gaan

Het testen van fietsen is geen exacte wetenschap. Natuurlijk steken we altijd evenveel moeite in al onze tests en stellen we altijd dezelfde minimum testduur voor. Maar je kan je voorstellen dat niet elke fiets die door onze handen gaat, met dezelfde kilometerstand de deur uitgaat.

De Scott Addict Gravel 10 heeft er wel heel wat kilometers opzitten, in alle omstandigheden. Eerst in de hete zon van de Cevennen, dan in de regen in Zwitserland, om dan van de Alpen naar de Elzas te gaan. Op en naast de weg, met of zonder fietstas, tussen grote cols en mooie paden en zelfs eens met een racenummer opgespeld. Het is moeilijk om een nog completere test van een fiets te doen!

Frame

In het gravelaanbod van Scott zit de Addict Gravel in het “Performance” segment. De Addict Gravel is een sportieve topfiets met een bepaalde visie op gravel en doet wat dat betreft geen enkel compromis, het is zeker geen all-purpose gravelfiets zoals andere dat wel kunnen zijn.

Als je op zoek bent naar een meer veelzijdige en betaalbare fiets, biedt Scott de Speedster Gravel in aluminium aan. Daar later meer over, maar dat is niet het hoofddoel van deze recensie.

Deze fiets is van carbon, ja, maar niet zomaar carbon. Bij Scott zijn er 3 niveaus die verschillen in de vezels en de gebruikte hoeveelheid hars: eerst is er de HMF, dan de HMX en ten slotte de HMX SL. Ze zouden allemaal vergelijkbare prestaties leveren qua comfort of stijfheid, maar het gewicht zal bij een HMF hoger liggen dan bij een HMX of HMX SL. Bij de gravelbikes van Scott is enkel de Tuned uit HMX-carbon, alle andere – inclusief onze Addict Gravel 10 – zijn uit HMF-carbon.

Vanuit esthetisch oogpunt is de link met de Addict RC racefiets opvallend: zoek de 7 verschillen! Een scherp oog zal een paar details opmerken, zoals een agressiever vorkontwerp, maar je zult naar de geometriefiche moeten kijken om er zeker van te zijn dat de twee frames echt verschillend zijn.

Integratie is uiteraard onderdeel van het spel, dit is tenslotte Scott. Oké, het blijft een gravelbike en dus zijn er geen schokdempers te verbergen in het frame (hoewel …), maar er zijn dan wel nog kabels en remleidingen. Nu ja, alleen remleidingen op deze Addict Gravel 10, want hij is uitgerust met een Sram Force AXS-aandrijving. Die is elektrisch en draadloos. Zoals gebruikelijk bij Scott en meer in het algemeen in de weg/gravel sportwereld, volgen de remleidingen discreet de vorm van het stuur en de stuurpen voordat ze rechtstreeks via het balhoofd het frame ingaan.

We steken niet onder stoelen of banken dat we soms moeite hebben met deze trend in het mountainbiken, ook al wordt hij steeds populairder onder de fabrikanten. Bij gravel vinden we het wat minder een probleem … behalve hier. Het is heel mooi en heel goed uitgevoerd, maar om een of andere duistere reden heeft Scott een beetje een speciale diameter gekozen (1″1/4, in plaats van de gebruikelijke 1″1/8) voor het bovenste deel van zijn stuurbuis. Conventionele spacers passen niet en de spacers die onder de stuurpen zitten, passen niet erbovenop. Om de stuurpen te verlagen zonder de stuurbuis in te korten (als je tests wilt doen of de mogelijkheid wilt behouden om terug te keren naar de oorspronkelijke lengte), zul je aangepaste spacers moeten kopen, haast exclusief voor deze fiets.

Voor zover wij weten, gebruikt alleen Giant dit formaat ook in road/gravel, in tegenstelling tot alle andere merken in de sector. Na jaren van strijd is de 1″1/8-1″1/2 conische stuurbuis nu geaccepteerd als standaard, opnieuw veranderen lijkt een beetje belachelijk.

We wijken af, terug naar het carbon. Zeer rechte bovenbuis, strakke lijnen en op aero geïnspireerde vormen, integratie, de toon is gezet: deze gravel is gemaakt om snel te rijden op een mix van wegen en pistes in goede staat. Niet om zich op rotsen te wagen en te spelen met de grenzen van de mountainbike.

Toch zijn er een paar dingen die ons eraan herinneren dat deze Addict Gravel geen pure racefiets is. Allereerst de ruimte voor 700×45 banden, maar ook de inzetstukken voor een kleine fietstas op de bovenbuis of de slim verborgen spatbordhouders (enkel van Syncros) aan de binnenkant van de vork en de staande achtervork. Deze spatborden beperken de maximale bandbreedte tot 40 mm.

Dankzij het werk met Syncros biedt de fiets ook goed doordachte houders voor verlichting en tellers. De eerste zijn geïntegreerd onder het zadel, de laatste te bevestigen op de stuurpenschroeven. Syncros heeft onlangs een serie fietstassen geïntroduceerd die, hoewel ze relatief veelzijdig zijn qua bevestigingsmethoden (voornamelijk velcro), perfect passen bij de fiets.

Geometrie

Voor een gravelfiets die relatief road minded is, is de geometrie interessant. De reach is lang (387 mm in maat M) en de stuurhoek is vlakker dan bij andere gravelfietsen (met name in XS en S), zonder echter onder de 70° te komen. Het bottom bracket ligt vrij hoog (-71 mm ten opzichte van de wielas), wat voor een zekere stabiliteit moet zorgen, terwijl de korte (maar niet overdreven korte) achtervork (425 mm) voor dynamiek zorgt.

De keuze van de maat zou moeilijk kunnen worden: aan het toch al grote frame zit een lange stuurpen (103 mm in M en L), evenals een zadelpen met offset, die de positie nog verder rekt. Bij Vojo had onze testfiets maat L en die was perfect voor Paul (1m83), maar een beetje groot voor ondergetekende, die met zijn 1m79 liever een zadelpen zonder offset had gehad. Bergaf werd de lange reach echter gewaardeerd.

Uitrusting

Deze Addict Gravel 10 staat als tweede hoogste in het assortiment. Na het Tuned-model. Dus het is top of the range, maar nog niet helemaal. Denk je dat mountainbikes duur zijn? Hou je dan vast voor deze fiets … Ondanks zijn kleine banden en volledig gebrek aan vering kost hij 6699 euro.

Het grappige is dat je voor die prijs van geen enkele fabrikant de beste onderdelen hebt. Meestal is het het niveau eronder. Ook al zijn de prestaties wel eerste klas, dit is best verrassend als je van een mountainbike komt.

Zoals altijd in gravel komen aandrijving en remmen samen en Scott heeft gekozen voor de Sram Force XPLR eTap AXS (XPLR staat voor de gravelversie en eTap AXS voor de draadloze technologie van de aandrijving). De remschijven zijn 160 mm groot en de aandrijving is een compact, met een 46-33 crankstel en een 10-36 cassette.

2×12, het voelt vreemd om te schrijven en we beelden ons in dat dit voor jou ook zo is bij het lezen, maar het is zo! Bij MTB is een 1x drivetrain al lang geen thema meer, maar bij gravel is het complexer. Wij denken dat de twee naast elkaar kunnen bestaan, zoals we eerder ook al aanhaalden in dit artikel: Dossier | Kies je voor 1×11 of 2×11 op je gravelbike?

Voor de wielen viel de keuze op DT Swiss GRC1400 Discs. Zoals de naam aangeeft, zijn deze uit carbon. Volgens de technische fiche wegen ze 1611 g per paar en zijn ze 42 mm hoog en 24 mm breed. Nog vermeldenswaardig: met hun (zeer) hoge velg voor gravel vereisen ze het gebruik van speciale tubeless ventielen die aan deze lengte zijn aangepast. Iets om in gedachten te houden als je geïnteresseerd bent in dit model, want gezien het lage comfort van deze wielen is rijden met tubes te vermijden.

Het rubber wordt geleverd door Schwalbe. Het gaat om het G-One Bite profiel in 45 mm breedte, een formaat dat enkele jaren geleden als agressief werd beschouwd, maar dat nu relatief veelzijdig lijkt gezien de evolutie van de markt (lees: Schwalbe G-One Bite: een tussenseizoen gravelband). Zijn enige echte zwakke punt is de modder, vooral bij het remmen. Voor de rest slaagt hij goed op alle terreinen en geen enkele lekke band kwam de test verstoren. Natuurlijk kun je een band vinden die beter bolt op de weg, maar meer nog dan bij mountainbiken bestaat er niet zoiets als dé band voor gravel.

De rest van de onderdelen komt van Syncros, wat geen verrassing is. Geen combo uit één stuk voor de cockpit, dit is voorbehouden aan het Tuned-model. Hier zien we een klassieke aluminium stuurpen waarop een Creston 1.0 X Carbon-stuur is gemonteerd. Zijn flare (de hoek naar buiten van het onderste gedeelte) is 16°, een klassieke en universele waarde bij gravel. Ter vergelijking: bij een racestuur voor de weg is dit tussen 0 en 4°, terwijl een gravelstuur echt “typisch” wordt vanaf ongeveer 20° en soms meer dan 30°, zelfs 40° voor de meest extreme modellen.

De Duncan 1.0 Aero-zadelpen is D-vormig en past zo bij de vorm en lijnen van de fiets. Het zadel is de gebruikelijke Tofino 1.0 R, hier in een geperforeerde versie. R staat voor Regular, wat betekent dat de vorm geschikt is voor een relatief rechte houding (in vergelijking met een racefiets) en een zit tussen het midden en de achterkant van het zadel. De Tofino V is agressiever.

Versies en prijzen

De Scott Addict Gravel serie bestaat nu uit vier verschillende set-ups. Onder het 10-model van onze test, hebben we de 20 met Sram Rival AXS 1x (3699 €). De 30 heeft een Shimano GRX met dubbel crankstel (2999 €). Daarboven hebben we de zeer exclusieve Tuned, met Sram Red XPLR eTap AXS en dubbel kettingblad (9999 €).

Zoals eerder in het artikel vermeld, moet je voor aluminium gravelfietsen kijken naar de Speedster Gravel-serie. Deze modellen variëren van 1399 tot 2999 euro in prijs, maar de geometrie van deze fiets is in grote lijnen vergelijkbaar, met als opmerkelijke uitzondering de 15 mm langere achtervork, die dus comfortabeler is. De positie is ook een paar millimeter minder sportief.

Scott Addict Gravel 10: de terreintest

Een korte trip tussen Frankrijk en Zwitserland met het Scott France team, een avontuur van een paar dagen in de Cevennen, een ander door de Jura en de Elzas, een paar zomernachten onder de sterrenhemel en zelfs een col op de weg. Op een paar maanden testen heeft onze Addict Gravel 10 heel wat decors gezien!

Allereerst de positie: die is inderdaad sportief. Als je al wat tijd op een racefiets hebt doorgebracht zul je niet gedesoriënteerd raken, maar het is ook niet extreem. Met de stuurpen op zijn hoogste punt had ik alle ruimte en ik had hem gemakkelijk kunnen verlagen met twee spacers. Hoewel een enigszins hoge stuurpen niet het meest efficiënte ding is op de weg, kan het een grote hulp zijn wanneer je het asfalt verlaat, vooral bergaf.

Qua comfort is het nogal spartaans. De wielen zijn echt stijf en het frame vangt bij lage snelheid (op een klim bijvoorbeeld) prima schokken op. Maar eens het tempo de hoogte in gaat, wordt het pittiger. Het meeste werk wordt door de banden gedaan. Op glooiende wegen valt niets te zeggen, maar op stenige paden word je snel door elkaar geschud en voel je dat de fiets niet ontworpen is voor dit terrein.

Jammer? Ja en nee. Ja, want verder is de geometrie echt goed en voelt de fiets vertrouwd aan, zelfs wanneer je je op paden begeeft waar je veel beter af zou zijn op een mountainbike. Ah, de geneugten van routeplanning … De bolide is stabiel en de veiligheidsmarge is verrassend voor een fiets die zo stijf lijkt. Met een beetje meer comfort zou je de fiets verder kunnen voeren dan waar hij voor gemaakt is.

Aan de andere kant geeft deze stijfheid hem een dynamiek die je doet glimlachen op de weg. Zet er een paar 32mm slickbanden op en je merkt nauwelijks het verschil met een pure wegfiets. Op onze weegschaal woog de fiets 8,8 kg in maat L (8,69 kg in maat M), wat redelijk is, maar ook geen record.

Maar de respons is er en de Addict Gravel is gemakkelijk te berijden, reageert op elke impuls en wordt nooit een last, zelfs niet na lange uren in het zadel. Als jouw gravelritten ook veel asfaltwegen aandoen, of je dat nu wilt of moet, is dit duidelijk een voordeel ten opzichte van andere fietsen die comfortabeler zijn op ruwe wegen, maar veel trager en saaier op de weg.

In deze context vonden we de 2×12 aandrijving perfect bij hem passen. De enkele aandrijving is praktisch, maar dwingt je tot keuzes: MTB-cassette voor het versnellingsbereik of weg- of gravelcassette voor de gearing? Met het dubbele kettingblad heb je beide en het is zo gemakkelijk te gebruiken met deze Sram eTap AXS-aandrijving dat het zonde zou zijn om zonder te gaan.

De rechter shifter om terug te schakelen, de linker om op te schakelen en beide tegelijk om van kettingblad te wisselen. Er is nog steeds kans dat de ketting ontspoort, maar aangezien de fiets liefst wegblijft van alles wat een beetje te veel schudt, is dat niet echt een probleem.

We eindigen met een kleine opmerking over de paintjob: sober maar gedistingeerd en discreet glitterend op het lichtgroene gedeelte. Erg geslaagd, maar nogal gevoelig voor wrijving. Op onze testfiets waren de mooie reflecties niet lang bestand tegen de Ortlieb-testtassen. Wil je dat vermijden, gebruik dan zeker een transparante folie.

Verdict

Als je ons al een tijdje volgt, weet je dat de gravelwereld even ruim als die van het mountainbiken. Met deze Addict Gravel neigt Scott naar de zeer sportieve kant van deze tak. In dit “wegfiets met wat extra” gebruik blinkt de machine uit en biedt een geweldig gevoel. Hij is snel op asfalt, maar niet bang voor onverharde wegen of paden zolang ze schoon zijn. Dankzij het vertrouwen dat de fiets inboezemt, is hij zelfs speels. De brede banden en de uitgebalanceerde houding zorgen voor comfort zodat je lange tochten niet hoeft te schuwen. Laat je de weg meestal links liggen en zoek je graag de ruwe paden op, dan is deze fiets niets voor jou. Dit is tenslotte een Scott: het Zwitserse merk staat meer bekend om prestaties dan om het avontuurlijke karakter van zijn creaties.

Meer info: scott-sports.com