Test | Scott Solace Gravel eRIDE: een gecamoufleerde e-gravel

Zoals we je tijdens onze presentatie hebben uitgelegd (lees: Nieuw 2023 | Scott Solace Gravel eRIDE: de neef met extra pit), vult de Solace Gravel eRIDE het gat dat binnen het Scott-gamma was ontstaan tussen de Addict Gravel (zonder ondersteuning) en de Addict eRIDE, een wegmodel met lichte ondersteuning (en naafmotor). Voor Scott is het een primeur in de elektrisch ondersteunde gravelwereld, maar dus wel gebaseerd op platforms die al bewezen en bekend zijn bij het merk.

Frame

Op het eerste gezicht is het duidelijk dat de Scott Solace Gravel eRIDE rechtstreeks is geïnspireerd op de Addict Gravel, maar dan met de toevoeging van een motor! Je zou bijna het spel van de 7 verschillen kunnen spelen tussen de klassieke versie (foto links) en de geëlektrificeerde versie (foto rechts), met uitzondering van het meer prominente trapasgedeelte op de versie met ondersteuning om de motor te huisvesten. Voor de rest zien de twee platforms er zeer gelijkaardig uit. Dit is misschien een van de sterke punten van de Solace eRIDE: hij biedt een platform met een perfect geïntegreerde motor en batterij. De uitdaging zal zijn om te zien of de trapondersteuning ook discreet en effectief is op het terrein.

Net als zijn originele versie zonder ondersteuning, maakt de Scott Solace eRIDE deel uit van een bepaalde visie op gravel, die kan worden gekenmerkt door de trefwoorden “sport”, “prestaties” of zelfs “topklasse”. Dit platform kan zeker niet worden gecategoriseerd als “allround gravel” zoals sommige andere modellen die op de markt verkrijgbaar zijn. Er zijn geen compromissen gesloten als het gaat om het frame, dat uitsluitend in carbon wordt aangeboden, in overeenstemming met het programma van de fiets.

Alle assemblages van de Solace eRIDE kregen een HMX-carbon frame

Als je gewend bent aan het merk uit Givisiez, weet je dat hetzelfde model vaak wordt aangeboden in twee of zelfs drie niveaus van carbon waarvan de gebruikte vezels en de hoeveelheid hars met elkaar verschillen. Qua comfort en stijfheid zouden deze modellen allemaal vergelijkbare prestaties moeten bieden, het is dan ook op de weegschaal dat de zaken er anders voorstaan. We vinden dus, in oplopende volgorde van gewicht, de HMF, gevolgd door de HMX en tenslotte de HMX SL. Voor de Solace Gravel eRIDE heeft Scott echter besloten om de zaken veel eenvoudiger te maken, aangezien alle assemblages, van de meest toegankelijke tot de meest luxueuze, een “tussenliggend” carbon frame (HMX) hebben.

Qua gewicht laat deze e-gravel in zijn duurste uitvoering een score zien van 12,56 kilogram, terwijl het instapmodel aftikt op 13,5 kilogram. Ons testmodel, het tussenmodel, komt uit op een gewicht van 13,58 kilogram.

Zoals de meeste huidige fietsen, is de carbonstructuur van de Solace verdeeld in verschillende zones die elk baat hebben bij een specifieke benadering en behandeling tijdens hun constructie. Voor meer stijfheid werden de trapas en balhoofdbuis verstevigd, terwijl de slankere staande achtervork en taps toelopende bovenbuis werden ontworpen voor extra comfort.

Voor de rest lijkt de Solace sterk op de Addict Gravel, met een vrijwel identiek frame dat bijvoorbeeld de “D”-vorm van de verschillende buizen overneemt, wat een betere aerodynamica garandeert.

Hoewel dit vrij gebruikelijk is geworden in de wereld van race/gravelfietsen en ook gebruikelijk begint te worden in het mountainbiken, biedt de cockpit zonder kabels of leidingen (die allemaal perfect geïntegreerd werden) een zeer aantrekkelijk visueel effect. Bij de XPLR AXS-aandrijving van ons testmodel lopen alleen de remleidingen langs het stuur en de stuurpen.

Door de aanwezigheid van een scherm bovenop de bovenbuis kan op deze plaats geen top tube tas meer geïnstalleerd worden, in tegenstelling tot wat men zou verwachten op een traditionele gravelbike. Aan de andere kant zijn er wel nokken voor spatborden (alleen van het merk Syncros) voorzien die slim zijn weggewerkt aan de binnenkant van de voorvork en de staande achtervork. Net als bij de Addict Gravel biedt Syncros ook nu een breed scala aan compatibele accessoires, zoals een lamp en diverse fietstassen. Daarnaast biedt de Solace eRIDE plaats aan twee bidonhouders (of een bidon en een extra batterij in de tweede bidonhouder).

Ondersteuning

Net als bij de lichtgewicht e-bike van het Zwitserse merk, besloot Scott om met TQ en zijn HPR 50-motor te werken om deze Solace Gravel eRIDE tot leven te brengen. Qua afmetingen en gewicht is dit een van de kleinste motoren op de markt. Hij weegt slechts 1,8 kilogram en heeft een diameter van 8 centimeter voor een koppel van 50 Nm.

De TQ-ondersteuning biedt drie modi, wat volgens ons ideaal is. Drie modi is eenvoudig en normaal gesproken gemakkelijk te beheren. We komen hier echter later op terug tijdens onze test op de paden.

De Solace eRIDE heeft een in de schuine buis geïntegreerde batterij van 360 Wh en er kan, zoals bij de meeste e-bikes op dit moment, een 160 Wh “range extender” (d.w.z. een extra batterij, verkrijgbaar als optie) in de bidonhouder worden geplaatst om de autonomie te vergroten.

Exit de traditionele bediening op het stuur die over het algemeen op e-bikes te vinden is, Scott nam genoegen met een enkele knop net onder het scherm op de bovenbuis. Met een dubbele druk kan je door de gegevensschermen bladeren, terwijl je met een enkele druk tussen de drie beschikbare ondersteuningsmodi navigeert.

Zoals nu gebruikelijk is, is er een app beschikbaar om je uitstapjes te volgen en het gedrag van de ondersteuning te personaliseren. De app wordt “TQ E-Bike” genoemd en biedt de mogelijkheid om via een eenvoudige Bluetooth-verbinding elk van de ondersteuningsmodi te personaliseren met je smartphone. De ANT+-aansluiting van het kleine datascherm aan de bovenkant van de bovenbuis maakt de koppeling met een GPS mogelijk. Tijdens deze test hebben we de “fabrieksinstellingen” gebruikt, die volledig consistent zijn.

Geometrie

Solace Gravel eRIDE of Addict Gravel? Twijfelen is toegestaan bij het zien van de geometrietabel, aangezien de twee platformen vergelijkbaar zijn. Zoals we je iets eerder hebben uitgelegd, begon Scott vanuit een reeds bekende en bewezen basis, die van de Addict Gravel, om deze Solace eRIDE op poten (op wielen?) te zetten.

De Solace heeft dus bijna alle afmetingen geërfd van de Addict Gravel: een grote reach (387 millimeter), een zitbuishoek van 73,5° en een meer naar beneden gerichte balhoofdhoek dan bij andere gravelbikes (71° in maat 54 ). Het enige opvallende verschil met de Addict Gravel zit in de liggende achtervork, waar de Solace een lengte biedt van 435 millimeter, of 10 millimeter meer dan de Addict Gravel. Vergeleken met de Addict eRIDE, het geëlektrificeerde wegmodel van het Zwitserse merk, heeft de Solace een langere wielbasis en een steilere balhoofdhoek.

Onderdelen

Het was het middenklasse model met stempel “20” dat Scott ons gedurende enkele weken ter beschikking stelde. Een speciale vermelding willen we geven aan de bijzonder originele kleuren!

Zoals altijd op gravelfietsen zijn de aandrijving en remmen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Scott heeft daarom besloten om Sram en zijn Force eTap AXS XPLR-assortiment te vertrouwen (XPLR duidt de gravelversie aan en eTap AXS de draadloze aandrijving). De remschijven hebben een diameter van 160 millimeter en verder zien we een 10-44 cassette en een 42-tands crankstel.

De wielen komen uit eigen huis, aangezien het een set Syncros Capital 1.0 40e is die we terugvinden op deze Solace Gravel eRIDE 20. Deze wielset heeft carbon velgen van 24 millimeter breed en 40 millimeter hoog, gemonteerd op zelfgemaakte naven en geschoeid met veelzijdige Schwalbe G-One Overland EVO banden in 700X50 waarvan de breedte zeer geschikt is voor zwaardere elektrische fietsen. Ze profiteren van de “Super Ground”-constructie uit het MTB-assortiment van het Duitse merk. De wielset zou 1616 gram wegen.

De rest van de onderdelen komt uit de stal van Syncros, wat niet verwonderlijk is. We zien geen combo uit één stuk voor de cockpit zoals op de duurste versie, maar een klassieke aluminium stuurpen waarop een Creston 1.0 X Carbon stuur zit. Als we op sommige gravelbikes sturen vinden waarvan de flare (begrijp de hoek naar buiten van het onderste deel) nogal extreem is (meer dan 30°), worden we hier geconfronteerd met een veel meer afgemeten en toegankelijkere hoek van 16°. Ter vergelijking: bij een wegstuur ligt dit tussen de 0 en 4°, terwijl een gravelstuur pas echt “typisch” begint te worden vanaf 20°.

Tot slot maken een Duncan SL Aero D-vormige zadelpen en een Tofino R 1.0-zadel van Syncros de uitrusting van deze Solace eRIDE compleet. De aanduiding “R” van het zadel komt overeen met Regular, wat betekent dat de vorm ervan geschikt is voor een relatief rechte positie (vergeleken met een racefiets) en een zitpositie tussen het midden en de achterkant van het zadel.

Versies en prijzen

Het model dat we hebben getest, de “20”, gaat voor 7999 euro over de toonbank. Naast deze versie bestaat het Scott Solace Gravel eRIDE-assortiment uit twee andere samenstellingen. Het instapmodel, gestempeld met “30” en gemonteerd met een Sram Rival 11-speed, kost 5999 euro, terwijl de duurste montage (“10”, met Sram Force XPLR eTAP AXS) wordt verkocht voor 9999 euro. Een Contessa-model (foto uiterst rechts) staat ook op het programma voor een prijs van 6999 euro. Dure modellen dus, waardoor de Solace bovenaan de korf staat, ook al heeft hij nog niet veel concurrentie. Ter vergelijking: de Mondraker Dusty kost 4999 tot 9999 euro en de Orbea Gain X 5499 tot 9999 euro (beide met naafmotoren).

Scott Solace Gravel eRIDE 20: de terreintest

Hoewel we al veel ervaring hebben opgedaan met elektrische mountainbikes en met de TQ-motor, was dit een van onze eerste duurtests van een elektrische gravelbike. We waren daarom bijzonder benieuwd hoe de ondersteuning is geïntegreerd op een fiets zonder vering en waarvan we denken dat hij gemaakt is voor lange ontdekkingstochten. Op het vlakke biedt de motor van TQ een heel natuurlijk trapgevoel. De TQ HPR-50 voegt net dat beetje extra toe waardoor we ons in goede vorm voelen, ongeacht het uitje of onze fysieke conditie van de dag.

Een uiterst positief punt dat we al hebben benadrukt op de andere fietsen die zijn uitgerust met de TQ-motor, is dat hij op de weg nauwelijks hoorbaar is en eenmaal op de paden helemaal niet. Tenzij je je oren spitst, kun je nauwelijks waarnemen hoe hij werkt, wat buitengewoon prettig is. Dit criterium lijkt ons net zo cruciaal als het natuurlijke trapgevoel in de algehele gebruikerservaring.

Met dit type platform is de ondersteuningsgrens van 25 km/u snel bereikt op asfaltstroken of glooiende gravelwegen. Maar nogmaals, de TQ-motor doet het goed: de afkap van de ondersteuning gebeurt behoorlijk progressief en valt niet erg op tijdens het trappen. Zo is het mogelijk om vrij comfortabel asfalttrajecten zonder ondersteuning te rijden. We hebben het gevoel dat we niet op een klassieke fiets zitten, maar we kunnen gemakkelijk een gelijkmatig tempo aanhouden.

Houd er echter rekening mee dat de combinatie van motor en batterij een aanzienlijk gewicht toevoegt (respectievelijk 1,8 kilogram voor de motor en 1,85 kilogram voor de batterij) en dat de motor onvermijdelijk wat wrijving veroorzaakt, ook al wordt dit aangekondigd als “zo min mogelijk” door de ingenieurs van TQ en is dit helemaal niet waarneembaar in het terrein. De enige manier om deze mogelijke wrijving te vermijden, is door een motor in de naaf te overwegen, zoals de Mahle X20 waarover Léo je vertelde tijdens de test van de Mondraker Dusty. Deze oplossing kent echter ook zijn deel van nadelen (gewichtsverdeling, reparatie, eventuele upgrade van het onderstel, enz.).

Met een geometrie die heel dicht bij die van de Addict Gravel ligt, biedt de Solace eRIDE een redelijk vergelijkbare zitpositie. Hoewel het niet helemaal extreem is, is de positie op de Solace eRIDE behoorlijk sportief, wat het “weg”-DNA onthult van de modellen van het merk waarop deze fiets geïnspireerd is.

Qua comfort blijft de filosofie hetzelfde: ook al is hij niet onaangenaam om mee te rijden, toch blijft het nogal spartaans. Scott heeft een “sportieve” en prestatiegerichte gravelfiets ontwikkeld, om nog maar te zwijgen over het feit dat het ook een licht versterkt frame vereist om het (lichte) overgewicht te dragen dat gepaard gaat met de aanwezigheid van de motor en de batterij. Dit is duidelijk voelbaar op de paden, vooral op steenachtige paden, waarop de schokken (echt) worden gevoeld. Iets dat we eerder ook al hadden opgemerkt op de Addict Gravel.

De fiets geeft je best veel vertrouwen, ook al duw je de cursor wat meer richting het mountainbiken dan de weg. De geometrie is geslaagd, daar bestaat geen twijfel over, en de onderdelen (vork, cockpit, zadelpen) spelen ook hun rol om de fiets niet naar de verkeerde kant te laten kantelen.

Een groot deel van het werk van het filteren van de schokken rust ook op de banden, waarvoor Scott, terecht, een breedte van 50 millimeter koos! Deze lijken ons helemaal op hun plaats op deze e-gravel, waar we op fietsen zonder ondersteuning soms een meer verdeelde mening hebben. We hebben geen lekke banden te melden ondanks regelmatig “stevig” gebruik van de fiets. We waren ook verrast door de Syncros-wielen die, ondanks hun hoge velgen, vrij tolerant en precies zijn en het gewicht van de fiets zeer goed ondersteunen.

Wanneer het moeilijk begint te worden, zoals Olivier al uitlegde na de test over de Scott Lumen (die dezelfde motor deelt met deze Solace eRIDE), stelt de TQ-motor je in staat om te kiezen tussen “in goede conditie zijn” (eco-modus), “om de vorm van je leven te hebben” (tussenstand) of tenslotte “met de benen van Nino Schurter rond te rijden” (turbostand). We kunnen elk van de beklimmingen die voor ons liggen de baas (speciale vermelding voor de Côte de la Redoute, een mythische passage van Luik-Bastenaken-Luik, hier op de foto), terwijl we kunnen kiezen hoe we deze willen benaderen en de bijbehorende wijze van bijstand. Of je nu kiest voor krachtig in het zadel of dynamisch dansend op de pedalen, de TQ-motor past zich aan alle pedaalstijlen aan, vooral in de tussenpositie die een grote veelzijdigheid vertoont. Offroad beperken de versnellingen van de aandrijving hem enigszins op zeer steile beklimmingen, maar we mogen niet vergeten dat we op een gravelbike zitten en de TQ-motor geeft nooit de indruk te weinig koppel te hebben.

Een van de zwarte punten van deze Solace eRIDE is het ontbreken van een bediening op het stuur om gemakkelijk tussen de modi te navigeren. Om van de ene ondersteuningsmodus naar de andere te navigeren, is het noodzakelijk om de knop op het scherm op de bovenbuis te gebruiken, wat inhoudt dat je één hand van het stuur moet loslaten. Hoewel je tijdens een gravelrit minder snel van ondersteuningsmodus wisselt dan op een eMTB, leidde het gebruik van de knop op de bovenbuis bij de meeste van onze testers tot een zekere vermoeidheid. Tijdens korte stukken waar we een andere ondersteuningsmodus nodig hebben, nemen we niet (meer) de moeite om van modus te wisselen … Bijgevolg hebben we de neiging om bijna altijd in de tussenmodus te blijven, zonder de assistentie echt aan te passen aan de realiteit op het terrein.

Dit mag een detail lijken, maar is dat in werkelijkheid niet omdat het een directe invloed heeft op de autonomie. Op een lichte e-bike is het belangrijk om gemakkelijk van ondersteuningsstand te kunnen wisselen om het gebruik van de ondersteuning, en dus van de batterij, te optimaliseren. Door de hele tijd in de tussenmodus te blijven, zelfs op een vlakke ondergrond (lager dan 25 km/u), verbruik je nog steeds een klein beetje energie, terwijl je met een bediening op het stuur de ondersteuning zou hebben afgesneden. We hebben soms ook de neiging om bij bepaalde passages iets te veel ondersteuning te gebruiken. Gelukkig blijft de fiets ook met een lege batterij berijdbaar, en zelfs best aangenaam, maar het is toch een punt dat ons tegenviel op deze machine.

Wanneer je rustig rijdt zonder al te veel hoogteverschil, zou je zonder problemen lange afstanden moeten kunnen afleggen. Maar met zo’n sportief onderstel wil je knallen, vooral omdat de ondersteuning je in vorm doet voelen en ervoor zorgt dat je je uitstapjes wilt verlengen. We hadden wel moeite om de 1000/1200 hoogtemeters te overschrijden, terwijl we met zijn MTB-tegenhanger, de Scott Lumen (hoewel uitgerust met een vering van 130 millimeter), meer dan 1500 hoogtemeters hebben gehaald. Maar dat was met een bediening op het stuur … Kortom, er is een detail dat naar onze mening dringend moet worden herzien omdat het dit model beperkt.

Verdict

Een compacte motor die perfect in het frame is geïntegreerd, een discrete batterij, een natuurlijke trapondersteuning die eenmaal op de paden bijna onmerkbaar is voor het oor: zo is Scott erin geslaagd om van deze Solace Gravel eRIDE een opmerkelijke gravelbike te maken. Als je alle vooroordelen over de relevantie van het hebben van een motor op een gravelbike opzijzet, kun je je met dit nieuwe platform van Scott volledig concentreren op het plezier van rijden op paden, hoofdwegen en kleine wegen, terwijl je je fit voelt, zelfs als je gezondheidszorgen hebt of geen tijd om te trainen, enz (doorhalen wat niet van toepassing is). Zie deze Solace eRIDE echter niet als een bijna mountainbike, hij is precies het tegenovergestelde en is eerder gepositioneerd als een gravel performance fiets of een racefiets met echte offroad-capaciteiten, waarmee je probleemloos over asfalt- en gravelwegen kunt vliegen. Er blijft alleen het probleem over het beheer van de ondersteuning en de autonomie die moet worden gecorrigeerd met de toevoeging van een bediening op het stuur om gemakkelijker tussen de modi te wisselen om een volledig overtuigende machine te krijgen.

Meer info via https://www.scott-sports.com