Test | Stevens Jura Carbon ES Di2: de polyvalentie zelve
Door Olivier Béart -
De Stevens Jura Carbon ES behoort tot een categorie fietsen die de dag van vandaag niet meer veel in de schijnwerpers staan. De sportieve fully positioneert zich dan ook tussen de huidige XC/marathonfietsen, die steeds meer gericht zijn op de pure en harde competitiesport, en de steeds ruigere all mountain/endurofietsen. Het is een categorie die niet meer zo populair is, ondanks het feit dat deze fietsen het nodige comfort bieden en bedoeld zijn voor lange tochten. En doordat ze ook nog eens plezierig zijn om mee te rijden, is deze categorie fietsen ongetwijfeld het interessants voor het grootst aantal beoefenaars. Deze Stevens Jura Carbon ES met 120 millimeter veerweg en 29″-wielen verdient het dan ook om hem van naderbij te bekijken!
De doorvoer van de kabels, de afmetingen van de lagers, de kwaliteit van de lak, de zorg die is besteed aan de montage: alles op deze fiets ademt vertrouwen uit en getuigt ervan dat de ontwerpers goed over het geheel hebben nagedacht. Je merkt ook meteen dat de fiets niet enkel van achter een bureau is ontworpen en dat de ontwerpers weten wat het is om een fiets te kuisen, of hoe hatelijk het is als er iets piept of knarst, of welke ramp het is wanneer de lak al na enkele tochten beschadigd raakt.
Zoals zijn naam al aangeeft, is de Stevens Jura Carbon ES uit carbon vervaardigd. Behalve de link, die uit aluminium is, staan er alleen maar vezels op het menu. Zo zijn naast de voordriehoek ook de staande en liggende achtervorken uit carbon. Hierdoor weegt het frame, in de Boost 148-standaard, slechts 2020 gram (het merk heeft het niet gepreciseerd, maar we veronderstellen toch dat dit zonder de demper is). Onze testfiets noteert 11,740 kilogram op onze eigen weegschaal, wat 60 gram minder is dan wat het merk vermeldt. Dat wijst erop dat men niet probeert om met de cijfers te foefelen.
In het assortiment van Stevens is dit de full suspension met de kleinste veerweg, namelijk 120 millimeter. Het merk heeft de fiets ondergebracht in de categorie marathonfietsen en dat is een kwalificatie die hem goed afgaat. Meer dan XC, ook al wordt hij door de renners van het team soms gebruikt in de wereldbeker. Wij van onze kant vinden dan weer dat de naam ‘sportieve toerder’ het beste bij hem past. Want hij is zowel geschikt voor een rustige toertocht als om er stevig mee te gaan doorvlammen op een veeleisend terrein. Op vele punten doet hij ons dan ook denken aan een zekere Specialized Camber, of een Scott Spark 120. Maar dat leggen we je zo dadelijk in detail uit.
Kinematica en veringen
Voor de vering van 120 millimeter bleef Stevens trouw aan het fameuze Four Bar Linkage-systeem met zijn niet minder bekende Horst Link-scharnierpunt op de staande achtervork. Een oplossing die, op papier, misschien niet echt optimaal is voor het pure rendement (het is dan ook geen toeval dat Specialized het automatische Brain-blokkeersysteem gebruikt op de Epic die bestemd is voor XC), maar deze oplossing heeft al wel bewezen dat ze comfortabel en efficiënt is.
De demper is een klassieke Fox Float Evol, en ook vooraan zien we met de F32 Performance Elite-vork een vering van Fox. Het gaat niet om de zeer lichte Step Cast, simpelweg omdat deze niet beschikbaar is boven de 100 millimeter veerweg. De Performance Elite-versie is binnenin opgebouwd uit dezelfde onderdelen als het Factory-topmodel, behalve dan de binnenste vorkpoten die hier niet behandeld zijn met de Kashima coating. Op het terrein voel je dat verschil echter niet: alles werkt geweldig.
De twee veringen kunnen op het stuur in drie posities geregeld worden, wat nuttig is op zo’n fiets. Deze bediening is de ouder wordende hendel die Fox sinds vele jaren aanbiedt, ondanks de problemen die ze al aan vele bikers bezorgd heeft (moeilijk in te stellen, moeilijk te bedienen, gevoelig voor vuil, …), maar dankzij de zorg die er op de montagelijn van Stevens besteed is aan de fiets, hebben we dit keer geen bijzondere problemen ondervonden met dit kleine accessoire. Oef.
Geometrie
De geometrie van de Stevens Jura Carbon is volgens de laatste mode opgebouwd, zonder dat er extreme waarden aan te pas komen. Met zijn reach van 433 millimeter in de maat M, een stuurpen van 80 millimeter en een balhoofdhoek van 68,5 graden, is de fiets helemaal mee met zijn tijd. En als we de waarden zo aflezen, lijkt dit een evenwichtig geheel. De zitbuis staat vrij rechtop (74,5 graden), waardoor het bekken op snelle vlakke stukken meer naar voren is gepositioneerd, terwijl de liggende achtervork van 445 millimeter doet vermoeden dat Stevens met de grotere wielbasis vooral de stabiliteit van de fiets in het achterhoofd had. Rest ons nog te zeggen dat de 16″ een liggende achtervork heeft van 430 millimeter, om te vermijden dat deze een tank wordt. Dit toont aan dat de reach van 445 millimeter op de grotere maten een keuze is van de ontwerpers, en dat ze geen rekening moesten houden met technische beperkingen.
Onderdelen
Stevens is zeer sterk wanneer het gaat om de prijs-kwaliteitverhouding. Ons testmodel, de Stevens Jura Carbon ES Di2, was uitgerust met de elektrische Shimano XT. De prijs van deze versie bedraagt iets meer dan 5000 euro, maar exact dezelfde equivalent met een mechanische XT kost ‘slechts’ 4379 euro. Als we naar de rechtstreekse concurrenten kijken, de Specialized Camber of de Scott Spark 120, dan hebben deze voor dezelfde prijs een aluminium achterdriehoek en onderdelen die net iets minder goed zijn. Er bestaat ook een Jura Carbon ES Team met een XTR Di2 (7119 euro), terwijl het goedkoopste carbon model 3049 euro kost (SLX/XT en aluminium achterdriehoek). Het aluminium instapmodel is dan weer voor 2399 euro (SLX/XT) de jouwe.
Ons testmodel van 5089 euro kost dus een stevige duit, maar in zijn categorie, een 29″-full suspension met een Shimano Di2-groep, is het één van de goedkoopste fietsen. Stevens werkt trouwens enkel met Shimano en er werd heel goed nagedacht over de integratie van de Di2. De interne doorvoer van de kabels is dan ook uitermate verzorgd uitgevoerd en onder het bracket is er een discreet luik voorzien om er de batterij van de Di2 te huisvesten.
Om de fiets wat polyvalenter te maken, koos Stevens voor een 2×11-aandrijving met een 36/26-crankstel en een 11/40-cassette. We zijn zelf grote liefhebbers van een enkelvoudig kettingblad, maar op dit type fiets blijft een dubbel kettingblad relevant. Temeer omdat er in dit geval slechts één shifter op het stuur gemonteerd staat, de Syncroshift. Hierdoor profiteer je grotendeels van de voordelen van een dubbel kettingblad en de eenvoud van een enkelvoudig kettingblad, want de elektronica zorgt ervoor dat de twee derailleurs worden bediend met slechts één shifter. Dit alles is configureerbaar met Bluetooth, en in combinatie met de e-Tubes app werkt dit zeer goed … Al moeten we er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat we niet echt overtuigd zijn of de meerprijs van 700 euro, ten opzichte van het mechanische XT-model, het echt waard is.
Stevens bespaarde ook niet op de andere onderdelen, want nergens krijgen we het gevoel dat men een bepaalde keuze maakte om wat euro’s te besparen. Het Syntace Vector-stuur (een Riser bar van 12 graden) is in combinatie met de uitstekende Ergon-grips een plezier om mee te rijden.
De wielen behoren niet echt tot het topsegment, maar het pleziert ons om de uitstekende DT Swiss X1700 Spline-wielen terug te vinden op de Stevens. Deze blinken nog maar eens uit door hun homogeniteit en ze valoriseren het rijgedrag van de fiets. Ook de Shimano XT-remmen zijn ondertussen een zekere waarde, nu de kinderfouten van de laatste versie van de M8000 zijn opgelost. De Schwalbe Rocket Ron-banden zullen niet iedereen bevallen, een setje Nobby Nic had beter geweest, maar je moet toegeven dat ze polyvalent zijn en best wel een lage rolweerstand hebben.
Stevens Jura Carbon ES Di2: de terreintest
We zijn misschien niet even opgewonden – dit is zeer subjectief – om op deze fiets te stappen in vergelijking met sommige hippere mountainbikes, maar we voelen ons wel meteen goed op de Stevens Jura Carbon ES. Het gewicht is perfect verdeeld en we zitten comfortabel op de fiets, zonder dat we het gevoel hebben dat we met de neus in de wind rijden. Eén van de belangrijkste kenmerken van deze fiets is dan ook dat hij weet hoe hij de kaart moet spelen van evenwicht en compromissen.
Bij het instellen van de demper, hielden we het op een SAG van 20%, wat ruim voldoende is om te profiteren van de smeuïgheid van de 4Bar Linkage-vering van de Stevens. Hierdoor vermijd je dat de fiets te veel pompt of dat de fiets op steile beklimmingen te hard induikt. Maar we moeten erkennen dat de kinematica op de Jura Carbon ES goed bedacht is, om net te vermijden dat je voornoemde ongemakken zou voelen. De drie standen van de vering (open, medium of firm) zijn zeer nuttig, net zoals de bediening op het stuur.
De Stevens Jura Carbon ES geeft misschien niet meteen de indruk dat hij een verbluffend rendement biedt, in die zin dat het geen xc-bom is, maar we hebben nooit het gevoel dat we ons aan zijn stuur moeten voortslepen.
Op steile hellingen kleven de twee wielen, dankzij de lange liggende achtervork, stevig op de grond, zonder dat je een geweldige stuurman moet zijn. Het frame is zo stijf als het hoort, versnellen gaat goed en de fiets doet de renner krachten besparen, zodat hij vele uren kan doorbrengen op de fiets.
Als je hem zou vergelijken met een auto, dan is dit een (Duitse) grand tourer
Als zodanig verdient hij dan ook volop de titel marathonbike, want je kan hem probleemloos inzetten voor lange afstanden of etappewedstrijden … met of zonder chrono. Als je hem zou vergelijken met een auto, dan is dit een (Duitse) grand tourer. Maar wel eerder een sportief model, want de Stevens is niet van zijn wendbaarheid beroofd en hij is niet enkel nuttig op brede ‘autobahn’-paden.
Als we de fiets op de meest technische afdalingen van ons testparkoers tot zijn limiet pushen, verwachten we dat hij vertrouwen schenkt. En dat doet hij. We zouden hem graag uitgerust zien met een dropper post, om de bestuurder nog wat meer op zijn gemak te stellen, maar zelfs in deze configuratie met een hoog zadel schenkt de fiets voldoende vertrouwen om snel te gaan.
We hadden het niet echt verwacht, maar we vinden de fiets ook best speels. Omdat we steeds met alle geweld de grenzen van de fiets en de biker willen verleggen, stellen we vast dat de fiets graag jumpt. Of dat hij graag door de bochten gejaagd wordt en best wel ruw behandeld mag worden. En hij is ook best vergevingsgezind als we al eens een foutje maken. Wat een leuke verrassing!
Hij doet dan ook wat denken aan een zekere Specialized Camber, die sinds de jaargang 2017 wat radicaler is geworden en niet echt meer meedoet in de marathon categorie. Zijn grootste concurrent zou dan ook de Spark 120 kunnen zijn, maar die heeft het volgens ons moeilijk om zich te situeren tussen de uitstekende Spark RC, voor pure XC, en de geniale Spark Plus. Zozeer zelfs dat zijn compromis ons minder geslaagd lijkt dan hier op deze Stevens Jura Carbon ES.
Behalve de uitstekende geometrie, waardoor je je met deze fiets zowel kan amuseren als wat rondcruisen, moeten we ook de kwaliteit van de veringen onderstrepen. In 70% van de gevallen gebruiken we de medium-stand, die soepeler is, maar toch de bewegingen bij het trappen op de pedalen verkleint. De firm-stand (zo goed als geblokkeerd) gebruiken we eerder zelden, en bergaf zetten we de vering volledig open om letterlijk over de obstakels te vliegen. Als de afdalingen wat pittiger worden, en meer weg hebben van enduro, dan komt de vering aan zijn limiet. De veerweg wordt in dat geval te snel opgebruikt, maar moest je ooit zin krijgen om je aan deze discipline te wagen, dan is dat niet ondenkbaar (al moet je niet meteen denken aan een grote endurotocht in de Alpen).
Ook het comfort is één van de markante kwaliteiten van de fiets en je hoeft niet snel te rijden om daar van te profiteren. Tochtrijders die geen prestaties najagen, maar graag plezier maken met mooi materiaal, en die graag een lichte fiets willen om hun enkele kilo’s te veel te compenseren (je hoeft daar niet mee te lachen, dit is niet idioot, want velen onder ons bevinden zich in deze situatie of zullen er zich ongetwijfeld op een dag in bevinden), vinden in deze Stevens Jura Carbon ES een uitstekende gezel voor hun wekelijkse uitstapjes. Daar komt nog bij dat de Shimano XT Di2, ook al is ze niet onmisbaar, wat gebruiksgemak toevoegt.
Verdict
Het is jammer dat de Stevens Jura Carbon ES geen sterkere uitstraling heeft, net zoals sommigen zullen vinden dat hij geen uitgesproken karakter heeft. In een tijd waarin steeds meer fietsen zich specialiseren in een bepaald doeleind, om tegemoet te komen aan de bikers, kiest deze Stevens ervoor om zich te richten tot de grote massa. Het feit dat hij een alleskunner is, is dan ook zijn grootste troef. Want een all mountain dient niet enkel en alleen om zich bergaf te amuseren, je moet er desnoods ook uren mee onderweg kunnen zijn op snelle vlakke stukken, zonder jezelf compleet leeg te rijden, zodat je nadien nog volop kan genieten van de mooiste stroken. Deze test heeft ons in ieder geval getoond dat Stevens perfect de kunst beheert om compromissen te sluiten, en het weet zijn Jura exact tussen een XC- en endurofiets te positioneren. Men had zijn naam dan ook niet beter kunnen kiezen, want ook het massief van de Jura is charmant, zonder zo extreem te zijn als de hoogste alpentoppen!
Nuttige links: www.stevensbikes.de – Onze test van de DT Swiss X1700-wielen