Trans-Nomad: avontuur diep in de Pyreneeën

De Trans-Nomad werpt zich steeds meer op als een van de mooiste en grootste enduro MTB meerdaagsen op de kalender. De Franse kampioen Jérôme Clementz nam dit jaar deel en hield speciaal voor ons zijn dagboek bij. Aan de hand van zijn verhaal ontdekken we de schoonheid van de valleien van Benasque en Aran in de Spaanse Pyreneeën. 

Dit jaar had ik geen excuses meer, ik moest en zou deelnemen aan de Trans-Nomad.

De format 

Op het programma: vier dagen wedstrijd voor in totaal ongeveer 200 kilometer. Gemiddeld krijgen we dagelijks 1800 positieve en 3000 negatieve hoogtemeters voor de wielen.

Van de vallei van Benasque gaat het naar het Val d’Aran en de Pico de Aneto, de hoogste top van de Pyreneeën. Om ons helemaal in het avontuur onder te dompelen, slapen we twee nachten op een camping. De volgende twee nachten brengen we door in een bungalow en tot slot genieten we ook nog één nacht van een hotelbed om te bekomen van vier intense dagen.

De dagen volgen een vast stramien. ‘s Morgens vroeg worden we boven afgezet door een shuttle. Nadien is iedereen vrij om zijn eigen tempo te rijden tijdens de specials en verbindingsritten.

Aan de start staan tachtig renners van elf verschillende nationaliteiten. Er zijn renners bij die al hebben deelgenomen aan MTB stage races als de Swiss Epic, Cape Epic of TransProvence, maar ook renners die voor het eerst aan een enduro deelnemen.

Het avontuur

De Trans-Nomad vindt plaats diep in de Pyreneeën; niet meteen de meest bewoonde plaats op aarde. De natuur is er nog ongerept en de paden ruig en wild. In tegenstelling tot de Alpen zijn er hier weinig skiliften voorhanden.

Het wordt dan ook afzien tijdens de verbindingsritten. En uiteraard moet de fiets af en toe een stukje gedragen worden. Gelukkig heb ik het gezelschap van enkele collega’s (Rémy Absalon, Monika Buechi en Myriam Saugy) die het allemaal wat draaglijker maken. Maar onderschat het niet, want de Trans-Nomad behoort tot de zwaarste enduro meerdaagsen waar ik al aan heb deelgenomen. De pracht van de natuur is het afzien echter dubbel en dik waard.

Eens boven is het tijd om af te dalen over enkele pareltjes van paden die nog niet uitgesleten zijn door het vele remmen van hordes bikers. We beseffen dat we tot de weinige geluksvogels behoren die hier mogen mountainbiken.

Gelukkig gaat het in de specials meestal bergaf zodat we ons volop kunnen uitleven. Maar reken wel op specials die een tiental minuten in beslag nemen. Geconcentreerd blijven is de boodschap om de dun bezaaide bepijling niet te missen. Je ogen open houden en het terrein goed lezen is een must!

Elke dag is het landschap weer anders. Van een schitterend turkoois blauw bergmeer, groene grasvelden en dennenbossen tot de immense kloof op dag drie. Op de slotdag wanen we ons bij het naderen van de Pico de Aneto zelfs op de planeet Mars.

De organisatie is gelukkig top en we worden steeds met de beste zorgen omringd. Het eten is heerlijk en de vrijwilligers staan ons met de glimlach bij. ‘s Avonds in de chill area is er bier voorhanden waar sommigen gretig gebruik van maken om hun vochtreserves weer op peil te brengen, ondertussen uitpakkend met hun strafste belevenis van de dag.

Anderen verkiezen een massage om weer op krachten te komen of herstellen hun fietsen, al dan niet met de hulp van de bike repair service. De meest onfortuinlijken pleisteren ‘s avonds hun wonden …

De chrono

De Trans-Nomad is in de eerste plaats een avontuur, maar ook een wedstrijd. Bij de heren ligt het niveau hoog. Tijdens de eerste twee ritten kan ik dankzij mijn ervaring wat uitlopen op de concurrentie. Rémy Absalon leert echter snel bij en wint de derde rit. Op de slotdag spelen we op veilig en daardoor kan de Spanjaard Thomas Misser de beste tijd neerzetten. Niet slecht voor iemand van veertig jaar!

Door mijn regelmaat haal ik het in de eindstand voor Rémy Absalon en Thomas Misser.

Bij de vrouwen ging de zege naar Monika Buechi. Ze haalde het voor Myriam Saugy en Mirian Guerra.

Epiloog

Ik heb totaal geen spijt van mijn deelname aan de Trans-Nomad, want de Pyreneeën zijn geweldig om te mountainbiken. Het gevarieerde landschap is compleet verschillend met dat van andere Europese bergketens. Het gevoel van vrijheid en ruimte dat je hier ervaart, ervaar je op weinig andere plekken.

De Trans-Nomad is dan ook een geweldige manier om een streek te ontdekken. Dankzij dit genre van avontuur hoef je zelf niet met kaarten te sleuren en hoef je niet bang te zijn dat je verloren rijdt of DE trail gemist hebt. Voeg daar nog de adrenaline van de wedstrijd en de kameraadschap onderweg aan toe en je hebt een geslaagde cocktail om een uitzonderlijk avontuur te beleven.

Volg Jérôme Clementz op Instagram: www.instagram.com/jeromeclementz/