Val di Sole is klaar voor het slot van de wereldbeker XC 2017!

Dit weekend valt in Val di Sole het doek over de wereldbeker XC 2017. Spannend is het niet meer, want zowel Nino Schurter als Yana Belomoina zijn al zeker dat ze na afloop de kristallen bol in hun prijzenkast mogen bijzetten. Voor ons is deze laatste world cup de gelegenheid om met enkele Beneluxrenners terug te blikken op het voorbije seizoen en sommigen ook al een tipje van de sluier te laten lichten met het oog op het volgende seizoen.

Voor de grootste uitschieter zorgde dit seizoen Mathieu van der Poel, daarover zal iedereen het wel met ons eens zijn. Van der Poel deed in mei de harten van heel wat liefhebbers sneller slaan al kwam de gedroomde overwinning er net niet; een tweede plaats in Albstadt was zijn beste resultaat. Knap, zeer knap zelfs, maar stilletjes hopen we toch met zijn allen dat Van der Poel in 2018 nog net één trapje hoger kan eindigen. Zoek op de deelnemerslijst echter niet naar zijn naam, want de jonge Nederlander is er in Val di Sole niet bij.

Wel erbij is deze Anne Tauber. In het Tsjechische Nove Mesto opende ze met een elfde plaats, wat al zeer knap was in haar eerste world cup bij de elites. Wat volgde was echter nog van een hoger niveau, met als hoogtepunt haar zesde plaats in Mont-Sainte-Anne, nu drie weken geleden. Daarmee staat ze ook in de top tien van de tussenstand om de wereldbeker, tussen al die andere ‘grote’ dames. Zesde is natuurlijk ook maar één plaatsje verwijderd van dat podium en Anne merkt dat er nu toch wat druk op haar schouders komt te liggen. “Maar wat een ander van mijn resultaten vindt, daar trek ik me niet te veel van aan. Het gaat er toch om dat ik plezier maak, niet?” lacht ze ons nog toe.

Voor de één jaar oudere Lotte Koopmans is Val di Sole nog maar de tweede wereldbekerwedstrijd uit haar (nog jonge) carrière. Koopmans ruilde amper 15 maanden geleden de turnmat voor de mountainbike, maar toch maakt ze al een grote sprong voorwaarts.

“Pas maar op voor haar,” lacht Anne Tauber. “Ze is goed hoor. Ze is nog in staat om mijn rood-wit-blauwe trui af te nemen.”

Zo reed ze in Albstadt nog rond met het rugnummer 79 (om als 63ste te finishen), terwijl ze hier in Val di Sole het nummer 56 heeft. Ze heeft er alvast veel zin in en zelf hoopt ze volgend jaar nog wat meer wereldbekerwedstrijden te mogen rijden.

Tijd nu voor een koffie met de Nederlandse kampioen Michiel van der Heijden. Na de Cape Epic had Van der Heijden wat tijd nodig om zich terug aan te passen aan de XC-wedstrijden en daardoor verliepen de eerste wereldbekers een beetje moeizaam. “De start en de eerste rondes van een wereldbeker vergen enorm veel energie en daardoor heb ik ook nog veel moeite met de tempowisselingen. Daar komt nog bij dat je zo sterk mag zijn als je maar wilt, als je bij de start rond de veertigste plaats ingesloten zit, ben je niets met die kracht. Lenzerheide was dan weer wel heel goed, want ik had toen net een hoogtestage achter de rug. Door het vele reizen van de afgelopen tijd heb ik wel wat minder zware trainingen kunnen inlassen, maar het gevoel voor morgen is goed …” Tot slot geeft Michiel ons nog een inkijk in zijn voorbereiding voor het nieuwe seizoen, een voorbereiding waarbij hij begin 2018 voor langere tijd in Zuid-Afrika zal verblijven (de eerste world cup XC 2018 vindt plaats in het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch, nvdr).

Het is maar een kleine stap van de Nederlandse kampioen naar de Belgische kampioen en die laatste kijkt wel zeer tevreden terug op zijn voorbije wereldbekercampagne. Jens Schuermans onthoudt vooral zijn 15^de plaats van Andorra, maar ook het feit dat hij in staat was om rondetijden te rijden die de top tien waard waren. Daarmee verklapt hij meteen zijn grote doel voor de volgende campagne, wanneer hij weer een jaartje ouder en sterker is. Want net daar wringt volgens Schuermans het schoentje. “Renners van mijn generatie hebben tijdens de wedstrijd nog steeds een dipje, terwijl de oudere renners wel in staat zijn om anderhalf uur in het rood te gaan. Kijk het UCI-klassement maar even na, ik denk niet dat er vijf renners van mijn leeftijd voor me staan.”

Waar je Jens Schuermans ziet, zie je ook Kevin Panhuyzen. In de wereldbeker van Lenzerheide leverde deze laatste zijn visitekaartje af met een mooie 20ste plaats, in zijn ogen het bewijs dat hij hoog mag mikken. “Gelukkig dat die goede prestatie van Lenzerheide er was en mijn wereldbekercampagne goedmaakte, want zonder die prestatie zou ik eerder teleurgesteld zijn over het voorbije seizoen,” voegt Panhuyzen er eerlijkheidshalve nog aan toe. “Ik had ook graag een UCI-wedstrijd gewonnen, maar daarvoor moet ik eerst voorbij Jens geraken,” lacht hij nog. “Maar de dag dat het me lukt, zal het extra genieten zijn!”

Het is echter duidelijk dat ze elkaar samen naar een hoger niveau aan het tillen zijn en komende winter hebben ze beiden dan ook al een appartementje gehuurd in Girona om er drie maanden in ideale omstandigheden het nieuwe seizoen te kunnen voorbereiden. Een nieuw seizoen waarbij Panhuyzen ook al aan de nieuwe shorttrackwedstrijden denkt die in de rand van de wereldbeker zullen georganiseerd worden, goed wetende dat er daar heel wat cruciale plaatsen kunnen gewonnen worden voor een betere startpositie in de world cups.

Wat verderop merken we de broers De Vocht op aan tafel in de KTM-tent, samen met de bezielers achter het Bike Vision-team, Dirk en Sonja Berden en hun zoon Vincent. Bart, de oudste van de twee broers, is niet zo tevreden over het voorbije seizoen, ook al behaalde hij enkele mooie overwinningen. Het lijkt wel alles of niets dit jaar en Bart vindt het een beetje vervelend dat er geen duidelijke reden te vinden is voor het mindere presteren in vooral de grote afspraken als de wereldbekers. Toen hij in de wereldbeker van Andorra door de hoogte slecht presteerde, kreeg hij ook mentaal een dipje. Enkele weken later reed hij in Houffalize nog naar de zege, maar zelf vindt hij dat hij deze zege niet echt verdiend had, want net door dat mentale dipje had hij niet 100% toegeleefd naar de wedstrijd.

Jochen keek in het begin van het seizoen wat aan tegen een trainingsachterstand door de examenperiode in januari, maar in de maand juli liep alles naar wens. Een 80ste plaats in Lenzerheide zegt misschien niet veel, maar voor Jochen was het vooral belangrijker dat hij daar een zeer goed gevoel had in de wedstrijd. Nadien volgde een 7de plaats op het Belgisch kampioenschap en een elfde in Houffalize. Voor Jochen is 2017 het laatste jaar bij de beloften, een jaar waarin hij ervan geprofiteerd heeft om nog een keertje alle wereldbekers te rijden. Volgend jaar zet hij de overstap naar de elites en als hij dan aan de start wil verschijnen van de world cups, dan moet hij eerst nog 20 UCI-punten sprokkelen, punten die hij momenteel nog niet heeft.

Amper vertrokken bij Bike Vision of we lopen Milan Vader tegen het lijf in de paddocks. Vader beleeft een jaar waarvan hij op voorhand toch meer had verwacht en waarbij de eerste twee wereldbekers een absoluut dieptepunt waren. Stilaan pakt hij echter de draad terug op en met een 7de plaats in Lenzerheide klimt Milan stilaan terug richting de plaats waar hij thuishoort in de uitslag. Gelukkig volgt er ook volgend jaar nog een jaartje bij de beloften om de goede prestaties van 2016 te bevestigen.

“Hoe ik terugkijk op het voorbije wereldbekerseizoen? Nou we zijn pas zondag klaar hoor,” lacht Anne Terpstra. “Ik ben vooral blij dat ik een heel regelmatig seizoen gereden heb en natuurlijk is het de bedoeling om volgend jaar weer een stap vooruit te zetten. Als ik daar niet in zou geloven dan zou ik meteen stoppen! Na mijn 16de plaats in Mont-Sainte-Anne komt de top tien ook steeds dichterbij, dus wie weet is dat iets voor volgend seizoen …” Voor dat volgende seizoen blijft ze ook haar team Ghost trouw. “Alles rond me heen staat momenteel als een huis (het team, de trainer, …) en daar voel ik me goed bij.”

Wout Alleman was één van de positieve verrassingen van de voorbije maanden, al verliep zijn voorbereiding in de winter eerder wisselvallig. “Tijdens de winter ben ik met een nieuwe trainer beginnen samenwerken waardoor het in het begin even zoeken was naar elkaar. In de wereldbeker liep het echter heel goed en ik hoop hier in Val di Sole nog enkele plaatsjes te kunnen opschuiven in de eindstand van de wereldbeker. Over de kampioenschappen ben ik dit jaar minder tevreden, al ligt er in Cairns nog een kans te wachten.

Belofte David Nordemann is niet voor de volle 100% tevreden van het voorbije wereldbekerseizoen, maar des te meer over zijn Nederlandse titel bij de U23. In de wereldbeker liepen de wedstrijden echter nooit helemaal naar wens, er was altijd wel een detail dat niet klopte, dus hopelijk loopt morgen wel alles als een trein …

Hetzelfde verhaal bij Erno McCrae. Ook bij hem verliepen de eerste world cups niet naar wens door respectievelijk slechte benen en pech, maar volgde er in juli een Belgische titel bij de U23. “Na mijn slechte start in de world cup vielen mijn mogelijke selectiekansen voor de Europese en wereldkampioenschappen al meteen in het water. In Andorra en Lenzerheide wist ik dat ik minder goed ging zijn omdat deze wedstrijden vlak na de examens georganiseerd werden. Toch heb ik er deelgenomen om ervaring op te doen en op te bouwen naar het Belgisch kampioenschap. Ik voel dat ik progressie blijf maken en kijk al uit naar volgend jaar, wanneer ik mijn eerste jaar bij de elites zal rijden.”

Voor Robin Vanden Abeele (81) was de wereldbekercampagne van 2017 zowel zijn eerste als zijn laatste op het hoogste niveau. Robin nam ook in de andere categorieën nooit deel aan de wereldbeker en Val di Sole is de laatste keer dat hij als renner van de aparte sfeer in de paddocks zal proeven. De reden is eenvoudig, de combinatie werk/sport is te zwaar om vol te houden, al zal Robin nog wel (marathon)wedstrijden blijven rijden. Zijn beste herinnering tot hiertoe: de eerste world cup van het seizoen in het Tsjechische Nove Mesto waar hij voor volle tribunes mocht defileren … Kippenvel! Wie de ambiance in Tsjechië een beetje kent, kan dit enkel maar beamen.

Ook nog aanwezig in Val di Sole, maar jammer genoeg nog niet tegen het lijf gelopen, zijn Githa Michiels, Hans Becking, Alice Pirard, Marc Bouwmeester en Teus Ruijter.

Wij bij Vojo kijken alvast uit naar de finale van de wereldbeker XC 2017 en houden jullie natuurlijk ook morgen na afloop up to date over wat er zoal in de wedstrijd gebeurde. Stay tuned!