Vergelijkende test | Megamo Native en Vitae: een tweeling met of zonder ondersteuning …

Het merk Megamo ken je waarschijnlijk voornamelijk door het team Buff-Megamo waar onze toppers Hans Becking en Wout Alleman deel van uitmaken. Een tijdje geleden hebben we de Megamo Track, het XC-model van het Spaanse merk, getest en we gingen in het verleden ook al eens langs in het pand van het merk in Girona.

Kort samengevat: Megamo is ontstaan ​​uit het in motorfietsen gespecialiseerde merk Megamoto (behorend tot dezelfde groep als het iets bekendere merk GasGas). Waar Megamo in de beginjaren vooral schitterde in MTB-trial en crosscountry, is het nu vooral in de MTB-marathon dat het merk opvalt door zijn resultaten.

Tegenwoordig behoort het merk tot de TNT Cycle-groep die assemblagediensten aanbiedt aan merken die niet over de nodige middelen beschikken om een eigen assemblagefabriek open te houden. In zijn aanbod voor het grote publiek probeert Megamo zich te onderscheiden van zijn concurrenten door zich te concentreren op sportieve en vrij hoogwaardige fietsen.

Presentatie van de fietsen

Het grote voordeel van twee gelijkaardige fietsen te beschrijven, is dat wanneer we de eerste hebben beschreven, je ook de tweede (bijna) volledig kent. Als basis beschikken de Native en de Vitae (ongeacht het niveau in het gamma) over een carbon frame met 150 mm veerweg achteraan en een voorvork van eveneens 150 mm.

Qua geometrie zijn de cijfers niets extravagants voor een trailfiets. We zien een balhoofdhoek van 65,5°, een zitbuishoek van 76,5°, een reach van 455 mm in maat M en een liggende achtervork van 440 mm. De Native en de Vitae zijn verkrijgbaar in drie maten (S, M, L).

Om de geometrie een beetje aan te passen, heeft Megamo zijn Native- en Vitae-modellen uitgerust met een flip-chip aan de voet van de demper. Je hebt de keuze tussen een lage of hoge stand (de fietsen worden in de hoge stand geleverd). Afhankelijk van de gekozen positie van de flip-chip, zal deze de hoogte van het bottom bracket al dan niet verlagen en de balhoofdhoek en zitbuishoek wijzigen.

Het merk benadrukt dat de fietsen compatibel zijn met een vork van 160 mm. Zij die willen kunnen de fietsen op die manier een meer enduro-gericht karakter geven. Met de flip-chip in de lage positie bedraagt de balhoofdhoek dan 64,5°.

Megamo heeft de Native uitgerust met de lichte TQ HPR-50 ondersteuning. Qua batterijen (we zeiden wel degelijk batterijen in het meervoud) is er in het frame een batterij van 360 Wh geïntegreerd en is er de mogelijkheid om een tweede (en gemakkelijk verwijderbare) extra batterij van 160 Wh te bevestigen aan het Fidlock-systeem van de bidonhouder, voor een totaal van 520 Wh.

Onderdelen en prijzen

Beide modellen tellen vijf versies met (bijna) vergelijkbare uitrusting:

Megamo Native 01 en Vitae 01: de terreintest

Voor onze test kregen we van beide fietsen de meest hoogwaardige versie ter beschikking (Native 01 en Vitae 01), telkens in maat L. Er zijn slechts drie maten beschikbaar (S, M en L) en op het eerste gezicht lijkt de reach van 487 mm op de large beangstigend voor de meerderheid van onze testers die tussen 1m73 en 1m80 groot zijn, maar het volstond om de originele stuurpen van 70 mm (redelijk lang) te vervangen door een stuurpen van 40 mm.

Laten we beginnen met de Native. Deze wordt door Megamo aangekondigd als “de fiets voor fietsers die gewend zijn aan gespierde mountainbikes of die hun eerste stappen zetten in de wereld van elektrische fietsen. De Native biedt het voordeel dat hij sneller kan rijden, grotere afstanden kan afleggen en met meer veiligheid en vertrouwen kan afdalen. Dit alles zonder de sensaties en wendbaarheid van een klassieke mountainbike op te offeren.” Een toespraak die uiteindelijk vrij gebruikelijk is bij lichte e-mountainbikes; wat ons interesseert is de specifieke persoonlijkheid die Megamo hem kon geven.

Vanaf de eerste meters neemt de Native direct de leiding en stelt hij gerust! Eén ding is zeker: hij ligt in lijn met wat Megamo aankondigt op het gebied van veiligheid en vertrouwen. Met zijn 17,55 kg (voeg 1,2 kg toe voor de extra batterij) voelen we duidelijk dat we niet op een grote power e-MTB rijden. Dankzij de hoogwaardige afmontage rijdt de Native 01 ook zonder ondersteuning als een echte trail-mountainbike, zij het met een beetje overgewicht.

Bergop doet de Native 01 het uitstekend! De fiets is goed uitgebalanceerd, de ondersteuning van het TQ-systeem is heel natuurlijk en verrast niet. Tijdens steile en wat lange beklimmingen zul je nog steeds op de pedalen moeten duwen, maar het TQ-systeem is volledig in fase met het frame en zijn visie op de ‘transitie’ tussen de wereld van het fietsen met en zonder ondersteuning.

Nadat we de Native onder de knie hebben gekregen, klimmen we op de Vitae. Qua instellingen zijn er geen verrassingen, de belangrijkste zijn tot op de millimeter hetzelfde als op de Native. Logisch, zou je kunnen zeggen, aangezien de geometrie en uitrusting identiek zijn. De enige verschillen komen neer op een paar PSI in de veringen, zo namen we bij sommige van onze testers een verschil weer van -5 PSI in de demper van de Vitae vergeleken met die van de Native.

Eenmaal op de paden is het verschil veel duidelijker! De Vitae is duidelijk een fiets met een XC-ziel, maar met meer veerweg. Vanwege zijn veerweg van 150 mm is hij zeer speels en levendig en niet moeilijk te besturen, maar hij vereist wel dat hij gekanaliseerd en geleid wordt terwijl hij relatief actief blijft tijdens het besturen.

Met een gewicht van slechts 13,4 kg en een goede zitpositie voor trail (niet te extreem zoals op een XC-fiets, noch erg hoog zoals op een enduro), doet de Vitae het met zijn riante veerweg zeer goed (zelfs uitstekend) bij het trappen op de pedalen en zijn speelse karakter vereist niet veel hoogtemeters om plezier te hebben. Een kort stuk pad en een paar bochten zorgen ervoor dat je wilt knallen of draaien en keren tussen de bomen. De algehele stijfheid is perfect in balans en de zeer progressieve vering (zowel op de Vitae als de Native) biedt een uitstekende ondersteuning zonder aan comfort in te boeten.

Als we deze regels lezen, zouden we bijna kunnen zeggen dat Megamo het feilloos heeft gedaan op deze twee fietsen, maar een paar details maken het beeld somberder, te beginnen met de bandenkeuze!

Alle modellen, zowel van de Native als de Vitae, zijn uitgerust met dezelfde Maxxis Rekon-banden. Die MTB-band heeft een veelzijdig ontwerp dat in veel situaties goed werkt en redelijk in lijn ligt met het aangekondigde programma (ook al zou een band met meer noppen aan de voorkant verstandiger zijn geweest), maar het is vooral de breedte van 2.6″ gekoppeld aan het Exo-karkas wat een echte ramp is …

We kunnen niet ontkennen dat het comfortabel is. Het rendement is goed en bij het bergop rijden werkt de band goed om grip te vinden (mits je niet in te natte omstandigheden rijdt). Bij het afdalen is het een ander verhaal.

Dan reageert het geheel vaag, zijn de noppen niet hoog genoeg voor het contactoppervlak van de band (voor losse of zelfs vettige ondergrond) en is het karkas veel te kwetsbaar en soepel om de vervorming goed op te vangen. We merken dat we de band te hard moeten oppompen om snakebites te voorkomen, wat wordt afgestraft door een groot verlies aan grip. Ondanks deze voorzorgsmaatregelen hadden we met de Native de pech dat we de achtervelg aan een van de zijkanten scheurden waar dat niet zou mogen gebeuren (geen echte rijfout of te ruw terrein). Dit incident doet ons ook afvragen waarom er gekozen werd voor de Race Face Next-R wielen, die misschien een beetje te licht zijn voor de Native en zijn paar extra kilo’s?

We konden ook een beetje met de flip-chip spelen om te zien of de veranderingen duidelijk waarneembaar waren op het terrein … en dat is niet echt het geval. In de lage stand gaat het weinige dat je voelt niet de goede kant op, met een fiets waarvan het voorwiel makkelijker van de grond komt. Bergaf zal deze positie misschien iets meer rust brengen, al maakte het voor de meerderheid van de testers geen groot verschil uit.

Of het nu op de Native is (die al vrij rustig en van nature veilig is in de hoge positie) of op de Vitae (die alle belang heeft bij de levendigheid), kunnen we je alleen maar adviseren om voor de hoge positie te kiezen waarop we onze test het merendeel van de tijd hebben afgewerkt.

Nog een klein detail van de Native dat snel vervelend kan worden als je niet weet waar je het moet lokaliseren: de snelheidssensor en zijn houder. Deze is op het frame geplaatst naast de achterste remschijf en heeft de vorm van een staaf die in een kleine plastic haakje (de houder) past. Het probleem is dat bij dit ontwerp het staafje de ongelukkige neiging heeft (3/4 van de ritten) om uit de haak te komen, of op zijn minst een stukje omhoog te kruipen zodat de sensor niet langer tegenover de op de schijf geplaatste magneet staat. Hierdoor detecteert de sensor de snelheid niet meer en gaat de fiets in de fout.

Je hoeft alleen maar de sensor terug in de houder te plaatsen en de fiets opnieuw op te starten om alles weer normaal te maken, maar het is erg vervelend.

Conclusie

Kortom, de Native en de Vitae zijn beide zeer goede fietsen, goed in lijn met het aangekondigde programma. Een wissel van de banden is in alle gevallen noodzakelijk als je met een gerust hart de mogelijkheden van de fiets optimaal wilt benutten. Op papier is het enige verschil tussen de Native en de Vitae de motor, maar op het terrein zijn het twee fietsen met heel verschillende karakters. De Vitae is meer een hyperactief vedergewicht dat overal goed in is, kortom een ​​echte, superveelzijdige en leuke trail-mountainbike! De Native is dan weer liever de stille kracht die je in alle situaties zal ondersteunen en aanmoedigen om vooruitgang te boeken. Een beetje zoals een tweeling: als je ze niet kent, zou je ze gemakkelijk met elkaar kunnen verwarren, maar het volstaat om er twee minuten mee te praten om hun persoonlijkheden te onderscheiden. Cijfers zeggen dus niet alles. Of, integendeel, soms veranderen ze alles!

Meer info via www.megamo.com .