Voorbeschouwing Absa Cape Epic 2019: de strijd ligt open!
Door Jan Geys -
Wanneer zondag in Kaapstad weer een slordige vijfentwintighonderd noppenbanden van het startpodium van de Cape Epic denderen, staan ook hier bij Vojo alle zintuigen op scherp. De Cape Epic is niet voor niets uitgegroeid tot de meest tot de verbeelding sprekende MTB-meerdaagse ter wereld. Een topdeelnemersveld, adembenemende landschappen, heerlijke trails, … het is er allemaal. Op de vooravond van de proloog zetten we even de favorieten en outsiders op een rij.
Wordt het nu of nooit voor Henrique Avancini en Manuel Fumic? Het Cannondale-broederpaar mocht de voorbije twee jaar telkens enkele dagen van het geel genieten, maar dat geel veilig naar de haven loodsen lukte (voorlopig) nog niet. Wat niet lukte in de Cape Epic, is eind vorig jaar wel gelukt in de Brasil Ride. Voor het eerst wisten Avancini en Fumic samen een grote ronde tot een goed einde te brengen. En begin 2019 gingen ze verder op dat elan met eindwinst in de Tankwa Trek. Voor de Braziliaan was er afgelopen seizoen nog meer goed nieuws, hij kroonde zich in Italië namelijk tot wereldkampioen XCM. Het lijkt wel of Fumic en Avancini eindelijk de maturiteit gevonden hebben om samen de eindzege in de Cape Epic mee te graaien. Wij bombarderen ze alvast tot topfavorieten, alleen jammer dat ze het ook dit jaar weer zonder backup team moeten stellen.
Het moet een eeuwigheid geleden zijn dat we voor aanvang van een wedstrijd twijfelden of we Nino Schurter nu bij de favorieten dan wel bij de outsiders zouden rekenen. Het oorspronkelijke plan was namelijk om samen met Andri Frischknecht de Cape Epic te betwisten, iets waarvoor wij toch even met de ogen moesten knipperen. Niet dat we twijfelden aan de capaciteiten van Frischknecht jr, die in 2017 aan de zijde van Michiel van der Heijden een dijk van een Cape Epic reed die hen twee ritzeges opleverde, maar om als 24-jarige aan de zijde van grootmeester Nino Schurter op zoek te gaan naar eindwinst, is toch nog een ander verhaal.
De late wissel toont aan dat het Scott-Sram menens is en met niets minder dan de eindzege tevreden zal zijn.
Ook bij Scott-Sram bleef men tot op het laatste moment waakzaam en afgelopen donderdag werd alsnog beslist om Andri Frischknecht naar het backup team te verhuizen. De reden: een verstoorde voorbereiding wegens ziekte. Zijn plaats naast Schurter wordt ingenomen door Lars Forster. Of de vraagtekens daarmee volledig van de baan zijn, kunnen we moeilijk inschatten. De Europese kampioen heeft immers totaal geen ervaring met de Cape Epic. Al hoeft dat niet meteen een probleem te zijn, want in het verleden zagen we iemand als Matthias Stirnemann (toen ook een rookie in de Cape Epic) ook boven zichzelf uitstijgen aan de zijde van Schurter. Zij veroverden in 2017 samen de eindzege. De late wissel toont aan dat het Scott-Sram menens is en met niets minder dan de eindzege tevreden zal zijn.
Ook uittredend winnaar Jaroslav Kulhavy moet met vele vraagtekens in zijn hoofd naar Zuid-Afrika afgezakt zijn. Zijn maatje van vorig jaar, de Amerikaan Howard Grotts, is er dit keer niet bij om hun titel te verdedigen. Grotts gaf forfait wegens ziekte. Het Investec-Songo-Specialized team toverde met Sam Gaze een wit konijn uit de hoed om Grotts te vervangen, maar ook de Nieuw-Zeelander staat in Zuid-Afrika voor zijn grote vuurdoop.
Gaze zou bij zijn eerste deelname deel uitmaken van het backup team en is er zelf ook niet helemaal gerust in: “De ene helft van mij was echt opgewonden om met Kulhavy te mogen starten, de andere helft is echter heel bang …” Kulhavy zelf probeert ondertussen de druk wat weg te nemen door Avancini en Fumic als grote favorieten naar voren te schuiven. Kulhavy en Gaze kunnen in Zuid-Afrika rekenen op de steun van twee backup teams, eentje met Christoph Sauser en Simon Andreassen en eentje met Alan Hatherly (de wereldkampioen bij de beloften) en Matthew Beers.
En wat met Alban Lakata? De Oostenrijker jaagt al enkele jaren die ene blinde vlek op zijn palmares na. Vorig seizoen hapte hij samen met Kristian Hynek nog in het stof tegen Kulhavy/Grotts. Tijdens de wintermaanden zag hij dan ook nog eens zijn team verdwijnen. Lakata vond onderdak bij Bulls waar hij een nieuwe partner treft die ervaring zat heeft met de Cape Epic, de legendarische Karl Platt. De Duitser is samen met Christoph Sauser mederecordhouder wat het aantal eindzeges betreft.
“Ik heb 15 keer deelgenomen en slechts vijf keer gewonnen …”
Platt mag dan wel de meest succesvolle renner zijn uit het Cape Epic-peloton, zelf ziet hij dat net iets anders: “Ik heb 15 keer deelgenomen en slechts vijf keer gewonnen …” Het is maar hoe je het bekijkt. Platt en Lakata vormen samen het Bulls Legends Team, maar de laatste edities merkten we toch dat de jaren stilaan vat beginnen te krijgen op de ondertussen 41-jarige Duitser. We vrezen dan ook dat het weer net niet zal worden voor Lakata.
Dan staan de Bulls Heroes er misschien wel iets beter voor. Ex-winnaar Urs Huber mag het dit keer proberen met zijn jongere ploegmaat Simon Stiebjahn. De Duitser is nog maar 28, stond in 2014 al eens als derde op het podium, maar offerde zich de laatste jaren steeds op voor zijn kopmannen Platt/Huber. Dit jaar krijgt hij echter zelf de kans om kopman te zijn. Vraag is of hij die kans met beide handen kan grijpen.
Een team waar weinig over gesproken wordt, is dat van Kross-Spur, althans bij de heren, want bij de vrouwen hebben ze wel een van de favoriete duo’s in huis. Ook bij de heren stellen ze met de Tsjech Ondrej Cink en de Spanjaard Sergio Mantecon een sterk duo op. Voor de 28-jarige Cink is het zijn eerste deelname, voor de 33-jarige Mantecon zijn tweede, al moeten we voor zijn vorige deelname al wel terug tot 2011. Aan de motivatie zal het alvast niet liggen, want beiden kijken er erg naar uit.
Kristian Hynek reed vorig jaar aan de zijde van Alban Lakata een sterke Cape Epic die hen de tweede plaats opleverde, dit jaar waagt hij zijn kans met de Noor Petter Fagerhaug. Fagerhaug won vorig jaar de wereldbeker MTB bij de U23 en staat nu voor zijn grote debuut in de Cape Epic. Hij doet dat voor het eerst dit seizoen in de kleuren van zijn nieuwe ploeg Corendon-Circus, de ploeg van Mathieu van der Poel.
Naar goede traditie stuurt ook het Italiaanse Trek-Selle San Marco enkele teams naar de Cape Epic. Vorig jaar wisten Fabian Rabensteiner en Michele Casagrande de slotrit naar hun hand te zetten en ook dit jaar vormen ze opnieuw een duo. Damiano Ferraro en Samuele Porro vormen het tweede team. Centurion-Vaude rekent op de proloogwinnaar van vorig jaar, Daniel Geismayr, die dit keer een team vormt met Jochen Kaess. Silverback zet zijn kaarten in op de Zwitsers Nicola Rohrbach en Konny Looser.
We zijn aangekomen bij de Belgische hoop, Frans Claes, die beter wil doen dan vorig jaar toen hij als achtste eindigde. Dit jaar mikt hij samen met de Zuid-Afrikaan Hendrik Kruger weer enkele plaatsjes hoger. Het vertrouwen is in ieder geval al groot dankzij een eindzege in onder meer de Prudential PE Plett.
Nog meer grote namen: bij CST-Sandd stuurt men de Let Martins Blums en de Deen Sebastian Fini naar het front. Samen wonnen ze dit jaar al de Costa Blanca Bike Race, maar op Cyprus waren ze enkele weken later na een goede proloog plots nergens meer. Afwachten dus hoe dit duo het de komende acht dagen zal doen. Nog een bekend gezicht uit de wereldbeker is dat van de Spanjaard David Valero, in 2017 in Nove Mesto nog goed voor een tweede plaats achter Nino Schurter. Valero vormt een duo met de Argentijn Catriel Soto.
Een Nederlands duo sluit ons rijtje af. David Nordemann en Erwin Bakker zullen de komende dagen voor het eerst mogen proeven van de Cape Epic. Met de vorm van Nordemann, nog maar 21, zit het alleszins snor. Op Cyprus eindigde hij enkele weken geleden nog op het podium, hier in Zuid-Afrika zal hij vooral zijn ogen de kost moeten geven met het oog op de toekomst.
De favorieten en outsiders bij de vrouwen
Met slechts acht UCI-teams is het deelnemersveld bij de vrouwen kleiner dan de voorbije jaren. In dat deelnemersveld zien we twee teams waartussen we een tweestrijd verwachten. Investec-Songo-Specialized stuurt titelverdedigster Annika Langvad samen met de olympische wegkampioene, Anna van der Breggen, de arena in. De sterke Deense verraste vorige week nog met een tweede plaats in de Strade Bianche, haar eerste World Tour-wedstrijd op de weg. Van der Breggen gaf onlangs tijdens een gesprek met Vojo toe dat ze even getwijfeld heeft om deel te nemen (lees hier meer: www.vojomag.nl/interview-anna-van-der-breggen-ik-vind-het-leuk-dat-je-niet-weet-wat-er-komt). Samen gaan ze op zoek naar de vijfde eindzege van Langvad. Moest dat lukken, dan zou het betekenen dat er voor het eerst een Nederlandse bovenaan op het eindpodium staat in de Cape Epic.
Maja Wloszczowska had de Cape Epic vorig seizoen al op haar kalender staan, maar een blessure van Jolanda Neff gooide toen roet in het eten. “Gelukkig maar”, lachte de Poolse tijdens de persbabbel, “want achteraf bekeken zou ik er toen totaal niet klaar voor geweest zijn.” Dit keer heeft ze zich echter beter voorbereid en dat dankt ze vooral aan de goede raad van haar nieuwe teamgenote bij Kross, Ariane Lüthi. De Zwitserse stond al vijf keer (drie keer bij de vrouwen, twee keer bij de mixed) als eindwinnares op het podium van de Cape Epic.
De Zuid-Afrikaanse Mariske Strauss eindigde de voorbije twee edities telkens op het podium, beide keren met Annie Last aan haar zijde. Dit keer waagt ze haar kans met de Zweedse Jennie Stenerhag, in 2017 nog goed voor de eindwinst in de Cape Epic. Het seizoen begon alvast goed voor het duo, want begin februari wisten ze de Tankwa Trek naar hun hand te zetten ten nadele van Anne Terpstra.
Sabine Spitz kan het niet laten, de Duitse staat op haar 47ste nog maar eens aan de start van de Cape Epic. Het zag er nochtans naar uit dat ze de start niet zou halen, want door het forfait van Robyn de Groot zat ze tot voor vier weken nog steeds zonder partner. Gelukkig bracht haar landgenote Nadine Rieder de redding. Voor Rieder is het de eerste deelname aan de Cape Epic.
De Cape Epic trekt ook dit jaar weer een heel blik ex-wielerprofs open die hier komen proeven van een geheel ander avontuur. José-Antonio Hermida en Joaquim Rodriguez doen dat al voor de derde keer, zij gaan voor de titel bij de masters. Daar krijgen ze wel concurrentie van het Nederlandse duo Erik Dekker en Maarten Tjallingii. Ook de Italiaanse ex-sprinter Alessandro Petacchi is van de partij, net zoals Franceso Chicchi, Robbie Hunter en Rene Haselbacher. En in de mixed-categorie doet niemand minder dan drievoudig ex-wereldkampioen Oscar Freire samen met Natalia Fischer een gooi naar de eindzege.
Het rittenschema van de Absa Cape Epic 2019:
17 maart 2019: Proloog Kaapstad: 20 km – 600 hm (tijdrit)
18 maart 2019: Rit 1: Hermanus – Hermanus: 111 km – 2700 hm
19 maart 2019: Rit 2: Hermanus – Oak Valley Estate: 90 km – 2250 hm
20 maart 2019: Rit 3: Oak Valley Estate – Oak Valley Estate: 107 km – 2800 hm
21 maart 2019: Rit 4: Oak Valley Estate – Oak Valley Estate: 43 km – 1000 hm (tijdrit)
22 maart 2019: Rit 5: Oak Valley Estate – Stellenbosch: 100 km – 2850 hm
23 maart 2019: Rit 6: Stellenbosch – Stellenbosch: 89 km – 2650 hm
24 maart 2019: Rit 7: Stellenbosch – Paarl: 70 km – 1800 hm
Wie de Cape Epic dagelijks live wil volgen, kan dat via de livestream die je vindt op deze pagina: www.vojomag.nl/news/absa-cape-epic-2019-volg-hier-dagelijks-de-livestream.
Uiteraard besteden we op Vojo ook elke dag aandacht aan de resultaten en delen we naar goede gewoonte ook nog de mooiste foto’s van de dag. Stay tuned!
Meer info op www.cape-epic.com